Manifestacja kliniczna jest ściśle związana z lokalizacją krwawienia, która zależy od postaci choroby. W postaci wczesnej krwawienia spowodowanego niedoborem witaminy K (VKDB; 1. doba życia) najczęściej stwierdza się krwiaki podokostnowe, krwawienie wewnątrzczaszkowe oraz krwawienie z pępka. W postaci klasycznej (2.–7. doba życia) krwawienie najczęściej dotyczy przewodu pokarmowego (melaena), pępka, skóry i błon śluzowych, bardzo rzadko dochodzi do krwawienia do OUN. W postaci późnej (>7. doby życia) krwawienie najczęściej (w 50–80% przypadków) dotyczy OUN i wiąże się z istotnym ryzykiem jego trwałego uszkodzenia oraz znaczną śmiertelnością (20% przypadków). Epizod krwawienia wewnątrzczaszkowego zwykle poprzedzają tzw. objawy alarmowe, sugerujące niedobór witaminy K. Obserwuje się je kilka dni lub tygodni przed epizodem. Są to niewielkie krwawienia z błon śluzowych, pępka, przewodu pokarmowego i miejsc wkłuć, podbiegnięcia krwawe, przedłużająca się biegunka i wymioty, słaby przyrost masy ciała oraz przedłużająca się żółtaczka. W przypadku stwierdzenia któregokolwiek z wymienionych objawów należy przeprowadzić badania diagnostyczne w celu ustalenia, czy u podłoża opisanych objawów leży choroba prowadząca do niedoboru witaminy K (głównie choroby wątroby i dróg żółciowych). Ustalenie rozpoznania pozwala rozpocząć odpowiednie postępowanie, zwłaszcza dotyczące dawkowania witaminy K (dawka profilaktyczna czy lecznicza).
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej