Czy lepiej usuwać zmienione próchniczo zęby mleczne, czy je zostawiać (nawet same korzenie)?

Swoista budowa zębów mlecznych oraz słaba mineralizacja szkliwa i zębiny sprawiają, że proces próchnicowy w tych zębach przebiega bardzo dynamicznie. Nieleczona choroba próchnicowa może w krótkim czasie doprowadzić do zapalenia, a nawet martwicy miazgi i zapalenia tkanek okołokorzeniowych. Chorobę próchnicową i większość przypadków zapaleń miazgi (powikłania próchnicy) należy leczyć zachowawczo, na przykład poprzez opracowanie i wypełnienie ubytku próchnicowego, podjęcie leczenia endodontycznego (tj. wykonanie amputacji miazgi) lub nawet leczenie kanałowe. Usuwać powinno się tylko te zęby, w których proces próchnicowy doprowadził do znacznego zniszczenia korony i zgorzelinowego rozpadu miazgi, a leczenie zachowawcze jest już niemożliwe. Zęby ze zgorzelinowym rozpadem miazgi mogą być źródłem zakażeń ogólnych oraz miejscowych. Ich pozostawienie jest szczególnie niebezpieczne u dzieci z obniżoną odpornością (pierwotne i wtórne niedobory odporności), w przypadku chorób o prawdopodobnej etiologii odogniskowej oraz w grupie zwiększonego ryzyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia.

Trzeba jednak pamiętać, że przedwczesna utrata zęba mlecznego może być przyczyną wady zgryzu lub utrudniać rozwój mowy. W związku z tym dzieci ze wskazaniem do usunięcia chorych zębów ze względu na potencjalne ryzyko zagrożenia zdrowia ogólnego należy skierować na konsultację do lekarza ortodonty, który zadecyduje, czy konieczne jest leczenie protetyczno-ortodontyczne. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Janicha J.: Wpływ przewlekłych zapaleń tkanek około korzeniowych korzeni zębów mlecznych na obraz krwi. Pediatr. Pol., 1981; 56 (11–12): 1332–1338
2. Olczak-Kowalczyk D., Ziółkowska L., Piróg A.: Zapobieganie chorobom infekcyjnym jamy ustnej u dzieci z wadami wrodzonymi serca. PpD, 2010; 14 (6): 92–97