Jak często u dzieci występuje nagła śmierć sercowa i co jest jej najczęstszą przyczyną?

Częstość występowania SCD ocenia się na 0,8–6,2 przypadków na 100 000 dzieci na rok. Dokładne dane epidemiologiczne są nieznane. Szacuje się, że SCD odpowiada za około 5% wszystkich zgonów dzieci, wyłączając nagłe zgony niemowląt. Wśród przyczyn SCD wymienia się: zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatie (szczególnie kardiomiopatia przerostowa), wrodzone wady serca przed operacjami kardiochirurgicznymi i po nich (zwłaszcza sinicze wady serca i wady ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory) oraz wrodzone lub nabyte choroby tętnic wieńcowych. Osobną grupę stanowią tzw. pierwotnie elektryczne choroby serca, które są genetycznie uwarunkowanymi kanałopatiami (zespół wydłużonego QT, katecholamiczny polimorficzny częstoskurcz komorowy, zespół Brugadów, zespół krótkiego QT). W tych przypadkach SCD może być pierwszym i jedynym objawem choroby. Przyczyną SCD może być także zespół preekscytacji komór (zespół WPW), choć w tym przypadku nagły zgon rzadko jest pierwszym objawem. Do grupy ryzyka SCD należą także dzieci z całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym, w którym typowym objawem jest bradykardia. Należy pamiętać o działaniach niepożądanych leków wykazujących właściwości proarytmiczne lub mogących wydłużać odstęp QT (np. makrolidy, trimetoprim, leki przeciwgrzybicze, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). (BK, JSt) (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Bieganowska K.: Najczęstsze przyczyny nagłej śmierci sercowej u dzieci. Forum Med. Rodz., 2008; 2 (1): 23–32
2. Pediatric sudden cardiac arrest. Section on Cardiology and Cardiac Surgery. Pediatrics, 2012; 129 (4): e1094–e1102