Jakie są najczęstsze przyczyny omdleń w zależności od wieku dziecka? Kiedy omdlenia wymagają diagnostyki?

Omdlenie definiuje się jako przejściową utratę przytomności spowodowaną zmniejszeniem perfuzji mózgu, charakteryzującą się gwałtownym początkiem, krótkim czasem trwania oraz samoistnym całkowitym ustąpieniem.

Najnowsza klasyfikacja omdleń uwzględnia:

1) omdlenie odruchowe (neurogenne)

a) wazowagalne (związane z emocjami lub stresem ortostatycznym)

b) sytuacyjne (kaszel, kichanie, mikcja, powysiłkowe)

2) omdlenie spowodowane hipotonią ortostatyczną (definiuje się ją jako nieprawidłowy spadek ciśnienia tętniczego po przyjęciu pozycji stojącej)

3) omdlenie sercowe (sercowo-naczyniowe)

a) bradykardia

b) częstoskurcz

c) choroba organiczna (ostry zawał serca/niedokrwienie, kardiomiopatia przerostowa, śluzak przedsionka i inne guzy serca, tamponada osierdzia, zator tętnicy płucnej, nadciśnienie płucne).

Pierwszy epizod omdlenia zwykle występuje >10. roku życia, a maksymalną częstość ich występowania obserwuje się około 15. roku życia. U nastolatków najczęściej występują omdlenia odruchowe, u młodszych dzieci ich najczęstszą przyczyną są zaburzenia sercowo-naczyniowe. (KNJ, JSt) (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące diagnostyki i postępowania w omdleniach (2009). Kard. Pol.; 2009; 67 (12): supl. VIII
2. Martin K., Bates G., Whitehouse W.P.: Transient loss of consciousness and syncope in children and young people: what you need to know. Arch. Dis. Child. Educ. Pract. Ed., 2010; 95 (3): 66–72