Jakie jest znaczenie niewielkiego zeza u niemowlęcia? Kiedy należy się niepokoić?

Bezpośrednio po urodzeniu ze względu na niedojrzałość OUN oczy dziecka mogą być ustawione nierównolegle. Po ukończeniu 3. miesiąca życia jest już rozwinięty tzw. odruch fiksacji, a więc patrzenia i wodzenia za przedmiotem pojawiającym się w polu widzenia, a mózg potrafi zlewać niezależne obrazy z oka prawego i lewego w jedną całość. Dzięki temu oczy ustawiają się równolegle. W związku z tym u dzieci, które ukończyły 3. miesiąc życia, zez jest traktowany jako objaw patologiczny i wymaga diagnostyki okulistycznej. Najczęstszą przyczyną zezowania są nieskorygowane wady wzroku. Należy jednak pamiętać, że zez może być również objawem różnych patologii w obrębie gałki ocznej, takich jak: zapalenie błony naczyniowej (rozwijajace się w następstwie zakażenia wewnątrzmacicznego, np. toksoplazmozy, cytomegalii), zaburzenia rozwojowe gałki ocznej (zaćma, przetrwałe hiperplastyczne ciało szkliste, dysplazja siatkówki itp.), guzy nowotworowe (siatkówczak – najczęstszy nowotwór złośliwy gałki ocznej u dzieci). Każde zezujące dziecko należy więc pilnie skierować do okulisty w celu wykluczenia opisanych zaburzeń. Opóźnienie w leczeniu zeza może doprowadzić do wyłączenia jednego oka i rozwoju niedowidzenia z nieużywania (ambliopia). Leczenie takiej postaci niedowidzenia jest skuteczne tylko do 6.–7. roku życia. Podsumowując: błędem jest czekanie, aż dziecko będzie starsze, a badanie okulistyczne „łatwiejsze” do przeprowadzenia. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Birch E.E., Holmes J.M.: The clinical profile of amblyopia in children younger than 3 years of age. J. AAPOS, 2010; 14 (6): 494–497
2. Simonsz H.J., Eijkemans M.J.: Predictive value of age, angle, and refraction on rate of reoperation and rate of spontaneous resolution in infantile esotropia. Strabismus, 2010; 18 (3): 87–97