Tiki ruchowe są to napadowe, stereotypowe, krótkotrwałe zaburzenia ruchowe. Cechuje je charakterystyczna sekwencja, obejmująca najpierw uczucie potrzeby wykonania tików, następnie zwiększenie napięcia, wystąpienie tików oraz następcze czasowe zniesienie napięcia. Oprócz tików ruchowych występują tiki czuciowe oraz wokalne. We wszystkich typach można wyodrębnić tiki proste i złożone. Ze względu na czas ich utrzymywania się wyróżnia się tiki przemijające (trwają nie dłużej niż rok), przewlekłe (trwają ponad rok) oraz zespół Tourette`a (tiki utrzymują się przez ponad rok, mają zmienną lokalizację i nasilenie, znacznie zwiększają dyskomfort pacjenta). Tikom często towarzyszą inne zaburzenia, najczęściej obsesyjno-kompulsyjne, ADHD i swoiste problemy w szkole. W leczeniu tików zawsze należy uwzględnić choroby towarzyszące. Pierwszym etapem terapii jest psychoedukacja oraz techniki behawioralne, a następnie farmakoterapia, obejmująca stosowanie między innymi klonidyny, haloperydolu oraz nietypowych neuroleptyków. Ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych farmakoterapię należy stosować w ostateczności, najczęściej gdy tiki są przyczyną problemów motorycznych lub zaburzają funkcjonowanie społeczne. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej