Kiedy należy diagnozować nieznaczne zmniejszenie napięcia mięśniowego u niemowlęcia, a kiedy wystarczy tylko obserwacja?

W 1. roku życia u prawidłowo rozwijającego się niemowlęcia obserwuje się zmiany w napięciu mięśniowym. W okresie noworodkowym występuje fizjologiczna hipertonia polegająca na zgięciowym ułożeniem wszystkich kończyn. W 1. roku życia napięcie mięśniowe stopniowo się zmniejsza – początkowo w kończynach górnych, następnie w dolnych – prowadząc do stanu fizjologicznej hipotonii, występującej około 12. miesiąca życia. Wyrazem hipotonii u niemowlęcia jest słaba kontrola pozycji głowy, ułożenie w tzw. pozycji żaby, wyraźne zwiększenie amplitudy ruchów we wszystkich stawach badanej kończyny. W przypadku podejrzenia hipotonii dziecko należy skierować na konsultację neurologiczną w celu ustalenia przyczyny wiotkości. Bardzo dobre jest rokowanie w łagodnej rodzinnej hipotonii, charakteryzującej się brakiem innych objawów neurologicznych oraz nabywaniem umiejętności ruchowych w oczekiwanym czasie. Hipotonia może być także jednym z objawów różnych zaburzeń neurologicznych, na przykład mózgowego porażenia dziecięcego, rdzeniowego zaniku mięśni, miastenii (zwłaszcza przejściowej miastenii noworodków), wad rozwojowych móżdżku, dystrofii miotonicznej, chorób metabolicznych oraz innych zaburzeń o podłożu genetycznym. W przebiegu tych chorób oprócz zmniejszonego napięcia mięśniowego często występują jeszcze inne objawy neurologiczne. Podsumowując: dziecko wiotkie wymaga konsultacji neurologicznej. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Amiel-Tison C.: Neurologia perinatalna. Wrocław, Urban & Partner, 2008
2. Prasad A.N., Prasad C.: Genetic evaluation of the floppy infant. Semin. Fetal. Neonatal. Med., 2011; 16 (2): 99–108