Gdzie w Polsce można wykonać badanie traktografii MR?

Traktografia MR (magnetic resonance tractography) jest nowoczesną, nieinwazyjną metodą diagnostyczną, wykorzystującą obrazowanie przy użyciu rezonansu magnetycznego. Oprócz strukturalnego badania przy użyciu MR współczesna diagnostyka obrazowa dysponuje już możliwością obrazowania z wykorzystaniem tensora dyfuzji (diffusion tensor imaging – DTI). Specjalna aplikacja DTI, zwana traktografią tensora dyfuzji (diffusion tensor tractography – DTT), umożliwia wizualizację w formie trójwymiarowej przebiegu włókien nerwowych istoty białej. Jest ona szczególnie przydatna przed planowanym zabiegiem u chorych z nowotworem mózgu. Można ją zatem zastosować przed operacją w celu zaplanowania zabiegu w rejonach trudno dostępnych chirurgicznie. Dodatkowo, w przypadku nowotworów, pozwala ocenić, czy guz nacieka istotę białą mózgu, czy też jest od niej odseparowany. W neuroonkologii obrazowanie radiologiczne za pomocą traktografii dostarcza informacji o funkcji poszczególnych dróg nerwowych i ich relacji z operowanym guzem. Przedstawia ona szczegóły anatomiczne istoty białej mózgu.

Metoda ta znajduje także zastosowanie w ujęciu naukowym. Prowadzone są badania, które pozwolą lepiej zrozumieć zasady działania połączeń pomiędzy poszczególnymi strukturami mózgu, co pozwoli z kolei lepiej poznać cały układ nerwowy człowieka. Badanie to doskonale sprawdza się w ocenie rozwijającego się mózgu od narodzin do pełnej dojrzałości biologicznej człowieka i wieku podeszłego.

Należy zaznaczyć, że diagnostyka z zastosowaniem traktografii MR jest w większości przypadków na etapie badań i potrzeba wielu testów, zanim zacznie odgrywać istotną rolę, dlatego nie jest powszechnie wykonywana.

Można ją wykonać w pracowni MR, która dysponuje odpowiednim oprogramowaniem (np. pracownia rezonansu magnetycznego Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie).

Aktualnie w Polsce badanie to wykonuje się jedynie przed zabiegami neurochirurgicznymi z neuronawigacją.

Piśmiennictwo

1. Walecki J., Pawłowska-Detko A., Adamczyk M.: Rola współczesnych metod obrazowania w rozpoznaniu i monitorowaniu otępienia. Pol. Przeg. Neurol., 2007; 3: 2 
2. Majchrzak H., Bobek-Billewicz B., Majchrzak K. i wsp.: Wskazania do chirurgicznego leczenia glejaków pnia mózgu. Neurol. Neurochir. Pol., 2008; 42 (supl. 2): 109–117
3. Severino M., Tortora D., Toselli B. i wsp.: Structural connectivity analysis in children with segmental callosal agenesis. AJNR Am. J. Neuroradiol., 2017; 38 (3): 639–647