Wpływ alkoholu na wzrastanie dziecka zarówno w okresie prenatalnym, jak i postnatalnym jest dobrze udokumentowany. Udowodniono, że dzieci urodzone z masą ciała zbyt małą do wieku płodowego (small for gestational age – SGA) i później były niskorosłe doświadczyły w życiu płodowym największej ekspozycji na alkohol. U dzieci SGA, u których późniejsze wzrastanie było prawidłowe, stwierdzono mniejszą ekspozycję, zaś dzieci bez prenatalnego i postnatalnego upośledzenia wzrastania narażone były w najmniejszym stopniu. W kodzie 4-cyfrowym (tzw. Kryteriach waszyngtońskich) oraz kryteriach opublikowanych przez Hoyme i wsp. stwierdzenie prenatalnego lub postnatalnego upośledzenia wzrastania jest elementem rozpoznania z kręgu spektrum płodowych zaburzeń alkoholowych (fetal alcohol spectrum disorders – FASD). Ocena długości/wysokości ciała i masy ciała nie wchodzi w skład kryteriów kanadyjskich. Natomiast prof. Susan Astey sugeruje, że zaburzenie wzrastania zarówno w okresie prenatalnym, jak i postnatalnym jest głównym kryterium klinicznym w diagnostyce FASD.
Patomechanizm upośledzenia wzrastania płodu wywołany teratogennym działaniem alkoholu jest bardzo złożony. Alkohol (jak i nikotyna, narkotyki i inne toksyczne związki) działa uszkadzająco na komórkę poprzez mechanizm epigenetyczny. Czynniki epigenetyczne wpływają na ekspresję genów, ale nie powodują zmian w podstawowej sekwencji DNA. Podobny mechanizm epigenetyczny jest głównym patomechanizmem niskorosłości w takich zespołach, jak zespół Silvera i Russella, w którym głównym objawem jest hipotrofia płodu i mikrosomia w okresie postnatalnym. Uszkodzenie mechanizmu epigenetycznego odpowiada nie tylko za zaburzenie wzrastania płodu, ale również upośledza wzrastanie przez całe życie dziecka po urodzeniu (dotyczy to masy i wysokości ciała). W przypadku działania alkoholu zaburzona jest również synteza czynników wzrostu i różnicowanie komórek oraz – co jest bardzo istotne – zmienia się morfologia łożyska, powodując przewlekłą hipoksję płodu i zahamowanie jego wzrastania w okresie prenatalnym.
Niskorosłość u tych pacjentów utrzymuje się przez całe życie, jednak na ostateczną wysokość ciała nakładają się też czynniki konstytucyjne związane z dziedziczeniem czynników wzrostowych ze strony rodziców. Dzieci z FASD z reguły są szczupłe, drobne i nie doganiają rówieśników w parametrach rozwoju fizycznego w późniejszym okresie życia. Obecnie nie dysponujemy siatkami centylowymi swoistymi dla dzieci z FASD.
W wytycznych opracowanych przez interdyscyplinarny zespół polskich ekspertów w diagnostyce FASD zaleca się ocenę urodzeniowej masy ciała, archiwalnych pomiarów antropometrycznych wykonanych w ciągu życia oraz aktualnej wysokości i masy ciała. Za rozpoznaniem FASD przemawia ≥1 z następujących kryteriów:
urodzeniowa masa ciała <10. centyla dla wieku płodowego,
wysokość ciała i/lub masa ciała w momencie ustalania rozpoznania <3. centyla,
wysokość ciała i/lub masa ciała w jakimkolwiek momencie życia <3. centyla.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej