Czy możliwe jest całkowite wyleczenie jadłowstrętu psychicznego? Czy osoba chora wymaga kontroli i opieki psychologicznej przez całe życie?

Wyleczenie jadłowstrętu psychicznego jest możliwe, jednak czas powrotu do zdrowia zwykle jest dość długi. Najlepsze rokowanie mają chorzy, u których objawy wystąpiły na początku pokwitania i między 14. a 18. rokiem życia. Po pierwszym roku leczenia zdrowieje <20% nastolatków, a po 2 latach około 1/3 chorych. Trwałe wyleczenie bez nawrotów obserwuje się u 15% chorych. Według dostępnych danych, co najmniej po 10 latach do zdrowia wraca 50–75% chorych. U 30–85% chorych obserwuje się nawroty (w ciągu od 6 mies. do 6 lat od skutecznego leczenia). Choroba często ma charakter przewlekły (śr. 5 lat). Dane te wskazują, że chorzy wymagają długotrwałej opieki lekarskiej i psychologicznej, jednak nie wymagają opieki do końca życia. Zazwyczaj opieka lekarska nie jest konieczna, kiedy pacjent utrzymuje stałą, prawidłową masę ciała, a u dziewcząt, które wcześniej miesiączkowały, następuje powrót miesiączki. Dalsza opieka lekarska może być wskazana ze względu na leczenie zaburzeń towarzyszących. Psychoterapię należy zakończyć, gdy pacjent i jego rodzina uznają, że cele terapii zostały osiągnięte, a pacjent nie przejawia objawów choroby. Pacjenta kończącego leczenie należy poinformować o ryzyku nawrotu choroby w sytuacjach stresowych lub po rozpoczęciu diet odchudzających. Podczas terapii indywidualnej duży nacisk kładzie się na „naukę” radzenia sobie ze stresem, rozwój umiejętności interpersonalnych, asertywności i akceptacji siebie, ponieważ takie umiejętności mają istotne znaczenie w zapobieganiu nawrotom choroby. (2013, 2014)  

Piśmiennictwo

1. Gowers S.G., Clark A., Roberts C. i wsp.: Clinical effectiveness of treatments for anorexia nervosa in adolescents: randomized controlled trial. Br. J. Psychiatr., 2007; 191: 427–435