Jaki wpływ na dorosłe życie może mieć późne rozpoznanie choroby Scheuermanna (w 14. rż., wg ortopedy opóźnienie o 2 lata)? Jakie mogą być konsekwencje nieleczenia choroby i w jakim wieku występują? Jak im zapobiegać lub je zmniejszać?

Jeśli choroba Scheuermanna została rozpoznana na tyle późno, że doszło już do nieodwracalnych deformacji kręgosłupa, to naturalną konsekwencją takiego stanu rzeczy będzie występowanie hiperkifozy piersiowej. Jeżeli wartości kątowe wygięcia kifotycznego całego odcinka piersiowego nie przekraczają 45–50 stopni w pomiarze metodą Cobba, to z pewnością ani w okresie młodzieńczym, ani u 20–30-letniej osoby nie powodują poważnych dolegliwości. Natomiast u osób w wieku 40–50 lat i starszych nawet stosunkowo niewielkie wygięcie może powodować bolesność i dalsze pogłębianie się deformacji. Zależy to jednak od wielu nieprzewidywalnych pierwotnie czynników, takich jak masa ciała i tryb życia, a także od występowania dodatkowych, obciążających chorób. U kobiet dodatkowo duże znaczenie mają także zaburzenia postmenopauzalne.

Natomiast u osób z hiperkifozą piersiową przekraczającą wartość 50 stopni zazwyczaj obserwuje się zaburzenie zbalansowania naturalnych krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. W celu potwierdzenia rozpoznania należy wykonać sylwetkowe RTG, tj. obejmujące cały kręgosłup, na którym można oznaczyć wypadkowe zbalansowanie lub brak prawidłowego zbalansowania kręgosłupa. Pacjentów z takimi nieprawidłowościami należy objąć obserwacją ze względu na ryzyko progresji deformacji. Niewątpliwie wymagają oni odpowiedniej fizjoterapii i systematycznych, samodzielnych ćwiczeń. Nasilenie deformacji do wartości >70 stopni jest wskazaniem do rozważenia leczenia operacyjnego. Udokumentowana progresja deformacji, brak zbalansowania kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej i wystąpienie dolegliwości bólowych stanowią bezpośrednie wskazanie do operacji. Gdyby taką ponad 70-stopniową deformację rozpoznano u opisanego 14-letniego pacjenta, ryzyko dalszej progresji i wystąpienia całej kaskady objawów kwalifikujących do zabiegu operacyjnego byłoby oczywiście jeszcze większe.