Jak mierzyć długość kończyn dolnych u dziecka? Które wymiary mierzy się standardowo? Do czego te pomiary służą?

Standardowo u dzieci wykonuje się pomiar długości względnej i funkcjonalnej kończyn dolnych. Rzadziej mierzy się ich długość bezwzględną.

Podczas pomiaru długości względnej pacjent leży na plecach z wyprostowanymi kolanami i biodrami. Za pomocą taśmy centymetrowej ocenia się odległość od kolca biodrowego przedniego górnego do szczytu kostki przyśrodkowej. Pomiar wykonuje się obustronnie, z dokładnością do 1 mm.

U pacjenta w analogicznym ułożeniu można dokonać pomiaru długości bezwzględnej, oceniając za pomocą taśmy centymetrowej odległość od szczytu krętarza większego kości udowej do szczytu kostki bocznej (p. też: ABC badań bilansowych w pediatrii. Profilaktyczne badanie lekarskie dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym. Bilanse zdrowia dzieci w wieku 2 i 4 lat).

Ograniczenie powyższych metod stanowią zaburzenia osi kończyn – koślawe i szpotawe – oraz skrócenie stępu (a więc poniżej kostek podudzia) w wyniku wad rozwojowych lub pourazowych.

W tych przypadkach większą wartość ma pomiar długości funkcjonalnej kończyn. Wykonuje się go u pacjenta w pozycji stojącej, a ocenie poddaje się poziom, na którym znajdują się kolce biodrowe przednie górne. W przypadku skrócenia funkcjonalnego kończyny dochodzi do obniżenia jednego z kolców. Miarą skrócenia jest grubość deseczki podkładanej pod stopę, przy której następuje wypoziomowanie kolców.

Piśmiennictwo

1. Sabharwal S., Kumar A.: Methods for Assessing Leg Length Discrepancy. MDClin. Orthop. Relat. Res., 2008; 466 (12): 2910–2922
2. Kruczyński J., Szulc A. (red.): Wiktora Degi Ortopedia i Rehabilitacja. Wybrane zagadnienia z zakresu chorób i urazów narządu ruchu dla studentów i lekarzy. Wyd. 1. PZWL, Warszawa 2015: 44-45