Czy posiewy bakteriologiczne wykonane w trakcie antybiotykoterapii są wiarygodne?

Największą wartością diagnostyczną charakteryzują się posiewy materiałów pobrane przed rozpoczęciem antybiotykoterapii z miejsc fizjologicznie jałowych, ponieważ nawet pojedyncza dawka antybiotyku może skutecznie zahamować wzrost drobnoustrojów, uniemożliwiając identyfikację czynnika etiologicznego zakażenia. Zazwyczaj nie ma wskazań do wykonywania kontrolnych posiewów w trakcie antybiotykoterapii, jeśli pacjent odpowiedział na zastosowane leczenie. Wskazania do takich badań istnieją u chorych, u których objawy zakażenia nie ustępują po upływie ponad 72 godzin od rozpoczęcia leczenia (co sugeruje, że antybiotyk jest nieskuteczny) oraz w przypadku pogorszenia się stanu klinicznego po początkowej poprawie (co może świadczyć o nadkażeniu nowym drobnoustrojem lub selekcji patogenu opornego). W takich sytuacjach, jeśli tylko pozwala na to stan chorego, najlepiej jest odstawić antybiotyki na pewien czas (≥24 h) i pobrać materiał na posiew (w zapaleniu wsierdzia czas od odstawienia antybiotyku do uzyskania dodatniego posiewu krwi może wynosić nawet 7–10 dni). (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Grace C., Lieberman J., Pierce K., Littenberg B.: Usefulness of blood culture for hospitalized patients who are receiving antibiotic therapy. Clin. Infect. Dis., 2001; 32: 1651–1655
2. Pazin G., Saul S., Thompson M.: Blood culture positivity: suppression by outpatient antibiotic therapy in patients with bacterial endocarditis. Arch. Intern. Med., 1982; 142: 263–268
3. Gould F., Denning D., Elliott T. i wsp.: Guidelines for the diagnosis and antibiotic treatment of endocarditis in adults: a report of the Working Party of the British Society for Antimicrobial Chemotherapy. J. Antimicrob. Chemother., 2012; 67: 269–289