Jak postępować z dzieckiem, które „lubi” tylko jeden rodzaj posiłków?

Celem stopniowego wprowadzania do diety dziecka nowych produktów jest nie tylko poznanie nowych smaków, ale przede wszystkim pokrycie zapotrzebowania na wszystkie składniki odżywcze. Problem niejedzenia niektórych pokarmów może wynikać zarówno z rzeczywistej niechęci do danego smaku, jak i przyzwyczajenia lub rytuałów.

W pierwszym przypadku produkty rzeczywiście nielubiane można zastąpić innymi o podobnej wartości odżywczej, np. mleko zamieniamy na produkty mleczne  (w przypadku nowych pokarmów dziecko często twierdzi, że ich nie lubi, ale po ich skosztowaniu zmienia zdanie).

W drugim przypadku nowe produkty należy wprowadzać w małych porcjach (1 łyżeczka) w połączeniu ze znanymi dziecku produktami żywnościowymi. Być może rytualizacja wynika ze specyficznego sposobu jedzenia, do którego nowy pokarm można przystosować. Nie należy zmuszać dzieci do jedzenia, ponieważ może to wywołać skutek odwrotny do zamierzonego, a dziecko zacznie traktować jedzenie jako kartę przetargową w celu uzyskania innych korzyści. Dziecko w wieku 2–3 lat należy zaangażować w przygotowywanie posiłków. Urozmaicenie kształtów, kolorów i rodzaju pokarmów nie tylko pozwoli pokryć całkowite zapotrzebowanie na składniki odżywcze, ale także rozwinie wyobraźnię dziecka. Najlepiej, aby dziecko spożywało posiłki w gronie rówieśników lub rodziny, co także rozwija nawyki żywieniowe oraz uczy zasad zachowania się przy stole. (2013, 2014) 

Piśmiennictwo

1. Socha J.: Żywienie dzieci zdrowych i chorych. Warszawa, PZWL, 1998
2. Szajewska H., Albrecht P.: Jak żywić niemowlęta i małe dzieci. Warszawa, PZWL, 1998
3. Kerzner B.: Clinical investigation of feeding difficulties in young children: a practical approach. Clin. Pediatr., 2009; 48: 960–965