Czy u „niejadków” należy stosować diety bogatoenergetyczne?

Dziecko kapryszące przy jedzeniu lub czasami w ogóle niechcące jeść jest według rodziców niejadkiem. Bardzo się obawiają, że się rozchoruje, nie urośnie lub będzie się gorzej rozwijało. Przed rozpoczęciem interwencji żywieniowej u dziecka należy ocenić, czy istotnie istnieją do tego wskazania. Dziecko bez klinicznych objawów niedożywienia, z harmonijnym wzrostem i prawidłowym rozwojem nie wymaga podawania produktów bogatoenergetycznych. Produkty spożywcze i napoje o dużej wartości energetycznej, a małej odżywczej, powinny stanowić jedynie sporadyczny dodatek do diety. Udokumentowano, że oprócz wpływu żywienia na wysokość i skład ciała dieta we wczesnym okresie życia wpływa również na późniejsze procesy fizjologiczne i metaboliczne (tzw. programowanie żywieniowe). Podawanie produktów bogatoenergetycznych utrwala złe nawyki żywieniowe, co w konsekwencji zwiększa ryzyko rozwoju otyłości, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Dietary recommendations for children and adolescents. A guide for practitioners. Consensus statement from the American Heart Association. Circulation, 2005; 112: 2061–2075
2. ASPEN Bard of Direction and Clinical Guidelines Task Force: Guidelines for the use of parenteral and enteral nutrition in adult and pediatric patients. J. Parenter. Enteral. Nutr., 2002; 26 (supl. 1): 1SA–138SA