Te dwie formy zaburzeń zostały dość jasno rozróżnione w III Kryteriach Rzymskich.
Nietrzymanie stolca bez zaparcia można rozpoznać, jeśli spełnione są wszystkie z wymienionych warunków u dziecka w wieku co najmniej 4 lat:
1) defekacja w niestosownych miejscach co najmniej raz w miesiącu
2) brak cech stanu zapalnego, nieprawidłowości anatomicznych, metabolicznych lub procesów nowotworowych, które mogłyby wyjaśnić powyższe objawy
3) brak cech retencji kału.
Dolegliwości te muszą występować co najmniej 2 miesiące przed ustaleniem rozpoznania.
Brudzenie retencyjne (z zaparciem) przebiega ze zmiennym nasileniem: 1–2 dni po wypróżnieniu pojawia się śladowe brudzenie i stopniowo się nasila aż do kolejnego oddania stolca. Podobne zmiany obserwuje się w zachowaniu dziecka – od dużego spokoju 1–2 dni po wypróżnieniu do coraz większego rozdrażnienia przed kolejnym oddaniem stolca.
Retencję kału można stwierdzić w badaniu palpacyjnym, wyczuwając w brzuchu guz odpowiadający esicy wypełnionej zbitą masą kału, w badaniu per rectum oraz w badaniach USG i RTG.
Popuszczanie kału towarzyszące retencji stolca może być przez rodziców mylnie odbierane jako biegunka, ponieważ luźne masy kałowe przeciekają pomiędzy kamieniami kałowymi w odbytnicy i esicy, wyciekając na zewnątrz zarówno w dzień, jak i w nocy. Jest to ważny element różnicowania opisywanych zaburzeń, ponieważ nieretencyjne brudzenie bielizny występuje wyłącznie w okresie czuwania, nigdy w czasie snu dziecka. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej