Jak różnicować brudzenie bielizny w przebiegu zaparcia z faktycznym nietrzymaniem stolca?

01-01-2014
dr n. med. Maciej Dądalski
Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Zaburzeń Odżywiania Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie
prof. dr hab. n. med. Józef Ryżko
Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Zaburzeń Odżywiania Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie

Te dwie formy zaburzeń zostały dość jasno rozróżnione w III Kryteriach Rzymskich.

Nietrzymanie stolca bez zaparcia można rozpoznać, jeśli spełnione są wszystkie z wymienionych warunków u dziecka w wieku co najmniej 4 lat:

1) defekacja w niestosownych miejscach co najmniej raz w miesiącu

2) brak cech stanu zapalnego, nieprawidłowości anatomicznych, metabolicznych lub procesów nowotworowych, które mogłyby wyjaśnić powyższe objawy

3) brak cech retencji kału.

Dolegliwości te muszą występować co najmniej 2 miesiące przed ustaleniem rozpoznania.

Brudzenie retencyjne (z zaparciem) przebiega ze zmiennym nasileniem: 1–2 dni po wypróżnieniu pojawia się śladowe brudzenie i stopniowo się nasila aż do kolejnego oddania stolca. Podobne zmiany obserwuje się w zachowaniu dziecka – od dużego spokoju 1–2 dni po wypróżnieniu do coraz większego rozdrażnienia przed kolejnym oddaniem stolca.

Retencję kału można stwierdzić w badaniu palpacyjnym, wyczuwając w brzuchu guz odpowiadający esicy wypełnionej zbitą masą kału, w badaniu per rectum oraz w badaniach USGRTG.

Popuszczanie kału towarzyszące retencji stolca może być przez rodziców mylnie odbierane jako biegunka, ponieważ luźne masy kałowe przeciekają pomiędzy kamieniami kałowymi w odbytnicy i esicy, wyciekając na zewnątrz zarówno w dzień, jak i w nocy. Jest to ważny element różnicowania opisywanych zaburzeń, ponieważ nieretencyjne brudzenie bielizny występuje wyłącznie w okresie czuwania, nigdy w czasie snu dziecka. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

  1. Ryżko J., Socha J.: Zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego u dzieci i młodzieży. Warszawa, PZWL, 2004
  2. Rasquin A., Di Lorenzo C., Forbes D. i wsp.: Childhood functional gastrointestinal disorders: child/adolescent. Gastroenterology, 2006; 130: 1527–1537 (p. Med. Prakt. Pediatr. 1/2007, s. 29–42 – przyp. red.)
  3. Staiano A., Ciarla C.: Pelvic floor syndromes: infant dyschezia, functional fecal retention and nonretentive soiling. W: Hyman P.E.: Pediatric functional gastrointestinal disorders. New York, Inf. Serv. Inc., 1999
  4. Ryżko J.: Biegunki i zaparcia. Warszawa, PZWL, 2009

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Placówki

Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.

Doradca medyczny

Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej