Makrogole (np. PEG) to bardzo dobre leki stosowane w leczeniu zaparcia czynnościowego. Nie wchłaniają się one z przewodu pokarmowego, wykazują jedynie działanie osmotyczne w świetle jelita, zapobiegając nadmiernej resorpcji wody i zagęszczaniu stolca. Przeciwwskazaniem do ich stosowania jest ciężki stan pacjenta oraz niedrożność lub owrzodzenia jelit.
W pierwszym okresie leczenia, w celu oczyszczenia jelita z zalegających mas kałowych, zalecana jest dawka 1,5 g/kg mc./24 h w 3–4 porcjach przez 3–4 dni. Nie obserwowano przy takim dawkowaniu zaburzeń elektrolitowych, zmiany osmolarności surowicy ani zakłócenia czynności nerek (p. Med. Prakt. Pediatr. 1/2003, s. 111–113, oraz WS 1/2006, s. 93–96 – przyp. red.).
W terapii podtrzymującej w badaniu przeprowadzonym z grupą kontrolną korzystny efekt obserwowano po podaniu makrogoli w dawce 0,26 ±0,11 g/kg mc./24 h. Swoim pacjentom zalecam stopniowe zwiększanie dawki leku, począwszy od ¼ lub ½ saszetki do dawki skutecznej, tzn. pozwalającej na oddawanie papkowatego lub uformowanego stolca bez wysiłku. Najczęściej nie ma potrzeby stosowania więcej niż dwóch saszetek dziennie. Lek ten chętniej stosuję u dzieci w wieku poniemowlęcym lub u starszych. U niemowląt zaparcie zwykle leczę za pomocą laktulozy. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej