Związane jest to z trzema podstawowymi faktami – cyklem życiowym pasożyta, nasileniem objawów klinicznych i przerwaniem łańcucha epidemiologicznego.
Z jednej strony cysty lamblii wydalane wraz z kałem osoby zarażonej są od razu inwazyjne dla innych ludzi i nie wymagają dojrzewania (np. w glebie), co (w przypadku nieprzestrzegania zasad higieny) zwiększa ryzyko zarażenia osób bezpośrednio kontaktujących się z chorym.
Z drugiej strony, objawy kliniczne u osoby zarażonej mogą być bardzo różne: od ich całkowitego braku, poprzez nieswoiste dolegliwości, do nasilonych objawów. Wynika to z nasilenia inwazji, wrażliwości osobniczej i stanu odporności pacjenta. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że osoby, u których nie obserwuje się żadnych objawów, są zarażone Giardia lamblia. Osoby z niewielką inwazją, trudną do potwierdzenia metodami diagnostycznymi, mogą stanowić źródło zarażenia dla innych współdomowników.
W związku z powyższym, aby przerwać łańcuch epidemiologiczny i wzajemne zarażanie się od siebie osób z najbliższego otoczenia, należy zlecić leczenie. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej