Jakie postępowanie diagnostyczne zaleca się u dziecka z hiperaminotransferazemią i ujemnymi wynikami badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby typu A, B i C?

W diagnostyce różnicowej utrzymującej się hiperaminotransferazemii, po wykluczeniu WZW, należy rozważyć przede wszystkim rozpoznanie stłuszczenia wątroby związanego z otyłością, choroby Wilsona, niedoboru α1-antytrypsyny oraz autoimmunizacyjnego zapalenia wątroby. Należy pamiętać o wykluczeniu chorób mięśni za pomocą oznaczenia aktywności CK. Zwiększona aktywność aminotransferaz może towarzyszyć ponadto chorobom sercowo-naczyniowym, niewydolności serca oraz przewlekłym stanom zapalnym. Zakres badań diagnostycznych zależy od wartości aktywności aminotransferaz i czasu utrzymywania się ich zwiększonej aktywności. W analizie koniecznie należy także uwzględnić wiek dziecka – im młodsze dziecko, tym większe jest ryzyko wystąpienia chorób uwarunkowanych metabolicznie, takich jak choroby mitochondrialne i zaburzenia oksydacji kwasów tłuszczowych. U starszych dzieci należy uwzględnić wymienione rozpoznania zwłaszcza w przypadku nawrotów ostrego zapalenia wątroby.

Przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz często występuje w przebiegu bakteryjnego zakażenia dróg moczowych, układu oddechowego, w mononukleozie, zakażeniu wirusem cytomegalii, toksoplazmozie oraz pod wpływem substancji hepatotoksycznych.

Wskazanie do wykonania biopsji wątroby stanowi przewlekłe zapalenie wątroby o nieznanej etiologii i/lub hiperaminotransferazemia o niewyjaśnionej etiologii trwająca >6 miesięcy. Pilnym wskazaniem do wykonania biopsji wątroby jest podejrzenie autoimmunizacyjnego zapalenia wątroby. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Zancan L., Bettiol T., Rini A. i wsp.: Chronic idiopathic hypertransaminasemia. Minerva Pediatr., 1996; 48: 209–216
2. Iorio R., Sepe A., Giannattasio A. i wsp.: Hypertranaminasemia in childhood as a marker of genetic liver disorders. J. Gastroenterol., 2005; 40: 820–826