Podstawą rozpoznania ANN jest wywiad, a badanie kliniczne dostarcza dodatkowych argumentów (p. Med. Prakt. Pediatr. 3/2006, s. 12–26 – przyp. red.). Ponieważ podobne objawy mogą występować także w innych stanach chorobowych, takie postępowanie wiąże się z ryzykiem niewłaściwego rozpoznania, a w związku z tym nieodpowiedniego leczenia. Aby takich sytuacji uniknąć, konieczne jest wykazanie alergicznego podłoża nieżytu w testach skórnych lub poprzez oznaczenie alergenowoswoistych IgE oraz interpretacja wyników w kontekście obrazu klinicznego. Diagnostyka alergologiczna jest uzasadniona zwłaszcza u chorych z nasilonymi objawami, pogarszającymi jakość życia, lub u których rozważa się wprowadzenie swoistej immunoterapii. Ponieważ atopia (przejawiająca się dodatnim wynikiem alergenowych testów skórnych i/lub obecnością alergenowoswoistych IgE) występuje częściej niż ANN, należy zaobserwować, czy charakter objawów i ich sezonowość korespondują z wykazaną alergią. Pewną wskazówką mogą być także korzystne efekty próbnego leczenia w okresie narażenia (np. w sezonie pylenia), ewentualnie unikania alergenu.
W algorytmach postępowania zalecenie „rozważ diagnostykę alergologiczną” pojawia się zwykle wspólnie z zaleceniem „rozpocznij leczenie objawowe”. U dziecka z objawami klinicznymi, u którego nie można szybko wykonać badań alergologicznych (np. z powodu przyjmowania leków wpływających na ich wynik), należy rozpocząć odpowiednie leczenie i zaplanować testy skórne na najbliższą przyszłość (np. po zakończeniu sezonu pylenia). (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej