Jakie są wady i zalety alergenowych testów skórnych oraz testu radioalergosorpcji w diagnostyce alergicznego nieżytu nosa u dzieci, i które z nich preferować?

Wśród zalet punktowych testów skórnych wymienia się zwłaszcza łatwość wykonania, powszechną dostępność, szybkie uzyskiwanie wyniku oraz nieznaczną bolesność (mniejsza niż w przypadku pobrania krwi do badania metodą RAST). Ponadto swoistość wyniku jest duża i niska cena badania. Ryzyko reakcji anafilaktycznej jest małe, a stosowane wyciągi są dość trwałe (pod warunkiem że są odpowiednio przechowywane). Ich interpretacja wymaga jednak doświadczenia.

Wartość diagnostyczna oznaczenia alergenowoswoistych IgE (np. RAST) jest podobna do wartości punktowych testów skórnych, choć w pewnym stopniu zależy od metody oznaczenia alergenowoswoistych IgE. Zlecenie tego badania jest uzasadnione u chorych, u których nie można wykonać testów skórnych (np. z rozległymi zmianami skórnymi, przyjmujących leki zaburzające interpretację wyniku) lub u których uzyskano niejednoznaczne wyniki. U małych, niewspółpracujących dzieci, które źle reagują na wielokrotne nakłuwanie przy testach skórnych, prostsze może być jednorazowe ukłucie w celu pobrania krwi. Wadą metody RAST jest jej cena (ok. 10 razy większa niż cena testu punktowego z jednym alergenem) i ograniczony dostęp do badania. Wynik nie jest uzyskiwany natychmiast i ma mniejszą wartość edukacyjną dla chorego (lub jego rodziców). Choć interpretacja wyniku jest dość prosta, zawsze należy go skonfrontować z występowaniem objawów i narażeniem (podobnie jak wynik testów skórnych).

W praktyce diagnostykę alergologiczną rozpoczyna się od wykonania testów skórnych. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Bousquet J., Khaltaev N., Cruz A.A. i wsp.: Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma (ARIA) 2008 update (in collaboration with the World Health Organization, GA2LEN and AllerGen). Allergy, 2008; 63 (supl. 86): 8–160
2. Małolepszy J., Mędrala W., Kuna P. i wsp.: Oznaczanie całkowitego stężenia IgE i alergenowoswoistych IgE w surowicy. W: Standardy w alergologii. Łódź, Dom Wydawniczy Benkowski, 2003: 29–34