Czy u chorych na mukowiscydozę bez rozpoznanej astmy stosuje się leki przeciwastmatyczne?

Leki rozszerzające oskrzela stosuje się profilaktycznie przed inhalacjami soli hipertonicznej, mannitolu lub antybiotyku wziewnego (które mogą sprowokować skurcz oskrzeli). Doraźnie przyjmują je chorzy z wyraźną nadreaktywnością, u których dochodzi do napadowego skurczu oskrzeli (np. po wysiłku). U tych chorych oraz u pacjentów z poprawą wskaźników spirometrycznych po podaniu salbutamolu można też stosować leki długo działające (długo działający lek przeciwcholinergiczny [LAMA] lub długo działający β2-mimetyk [LABA]). Preferuje się stosowanie leków w inhalatorach ciśnieniowych z komorą inhalacyjną.

Wyniki badań klinicznych dotyczących wziewnych glikokortykosteroidów (GKS) są sprzeczne – w większości z nich nie wykazano, aby poprawiały czynność płuc u chorych na mukowiscydozę, a w 1 z nich zwiększały liczbę zaostrzeń. Nie zaleca się zatem ich rutynowego stosowania w celu poprawy drożności oskrzeli lub zmniejszenia częstości zaostrzeń. Rezerwuje się je dla chorych ze współistniejącą astmą (z nadreaktywnością oskrzeli, eozynofilią plwociny, alergią i poprawą drożności po β2-mimetykach) lub alergiczną aspergilozą oskrzelowo-płucną.

Piśmiennictwo

1. Cystic fibrosis: diagnosis and management. NICE guideline (NG78). www.nice.org.uk/guidance/ng78
2. Castellani C., Duff A.J.A., Bell S. i wsp.: ECFS best practice guidelines: the 2018 revision. J. Cyst. Fibros., 2018; 17: 153–178
3. Mazurek H.: Mukowiscydoza. (W:) Interna Szczeklika. Kraków, Medycyna Praktyczna, 2019: 500–504