Jednym z najczęstszych niedoborów odporności jest niedobór IgA. Jak leczyć dziecko z takim niedoborem w razie zakażenia dróg oddechowych?

Niedobór IgA, będący w istocie najczęstszym wrodzonym niedoborem odporności, zazwyczaj przebiega bezobjawowo, dlatego większość pacjentów nie dość, że nie wymaga szczególnego leczenia, to nie zdaje sobie sprawy ze swojej choroby. Większość dzieci z niedoborem IgA wymaga jedynie zwykłej opieki pediatrycznej i jednorazowej konsultacji immunologicznej. Zakażenia układu oddechowego u tych chorych mają łagodny przebieg, często są to nawracające zakażenia o etiologii wirusowej, natomiast bakteryjne czynniki etiologiczne pojawiają się sporadycznie. Należy jednak pamiętać o dopełnieniu obowiązku szczepień profilaktycznych zgodnie z obowiązującym kalendarzem, zwłaszcza przeciwko bakteriom otoczkowym – pneumokokom i meningokokom.

U dzieci z niedoborem IgA oraz częstymi zakażeniami dróg oddechowych należy natomiast podejrzewać współistniejący niedobór jednej z podklas IgG (zwłaszcza IgG2, IgG4). W celu ustalenia rozpoznania należy oznaczyć podklasę immunoglobulin IgG i ewentualnie zalecić dalszą konsultację w poradni immunologicznej.

Należy podkreślić, że z uwagi na częste współwystępowanie niedoboru IgA z chorobami z autoimmunizacji (np. celiakia) oraz chorobami alergicznymi dzieci te należy regularnie obserwować, zwłaszcza pod kątem wystąpienia cukrzycy typu 1, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, nieswoistego zapalenia jelit i niedokrwistości. (luty 2014 aktualizacja) 

Piśmiennictwo

1. Lewandowicz-Uszyńska A., Mikołuć B., Heropolitańska-Pliszka E. i wsp.: Niedobór IgA – czy nalezy się go obawiać? PpD, 2013; 17: 21–26