Funkcja bolusa przedłużonego umożliwia rozłożenie posiłkowej dawki insuliny w czasie, zwykle w ciągu kilku godzin. Z tego powodu jego stosowanie jest zalecane w przypadku spożywania posiłków trawionych powoli, zawierających dużą ilość białka i tłuszczu. Bolus przedłużony jest również przydatny, jeśli trawienie pokarmu jest opóźnione z uwagi na gastroparezę (zaburzenie motoryki skutkujące zaleganiem pokarmu w żołądku), która nierzadko występuje u chorych na cukrzycę.
W celu podania bolusa przedłużonego, należy najpierw określić zawartość wymienników białkowo-tłuszczowych (WBT) w posiłku. 1 WBT odpowiada porcji produktu zawierającej 100 kcal pochodzących z białka i/lub tłuszczu. Na 1 WBT należy podać połowę dawki insuliny planowanej na 1 wymiennik węglowodanowy (1 WW, tj. ilość produktu żywnościowego zawierająca 10 g węglowodanów przyswajalnych) spożywany przez tę samą osobę w tych samych warunkach i czasie. Czas podawania bolusa przedłużonego określa się w zależności od liczby WBT (czym więcej, tym dłużej powinien trwać bolus, np. 1,5–2 WBT → 4 h, 3 WBT → 5 h, 4 WBT → 6 h, 5 WBT → 7 h, 6 WBT → 8 h). (2015)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej