W diagnostyce krwinkomoczu konieczne jest wykluczenie jego pozakłębuszkowych przyczyn, takich jak ZUM, zmiany torbielowate nerek, kamica, wady anatomiczne lub zmiany guzowate w obrębie układu moczowego, oraz nadmiernego wydalania jonów wapniowych (hiperkalciuria), zespołu „dziadka do orzechów” itp. Biopsję nerki w przypadku podejrzenia krwinkomoczu pochodzenia kłębuszkowego, po wyeliminowaniu jego przyczyn pozakłębuszkowych, wykonuje się w celu ustalenia, czy jest to postać pierwotnego kłębuszkowego zapalenia nerek (KZN), na przykład IgA nefropatia, zmiany mezangialne, czy wtórnego KZN w przebiegu chorób układowych (toczeń układowy trzewny, plamica Henocha i Schönleina, zapalenie naczyń itp), czy też rodzaj glomerulopatii, takiej jak zespół cienkich błon podstawnych lub zespół Alporta.
W przypadku utrzymującego się izolowanego krwinkomoczu podejrzanego o kłębuszkowe pochodzenie wskazania do badania biopsyjnego nerki są względne. U większości dzieci rokowanie jest pomyślne, choroba nie ma charakteru postępującego, a możliwości lecznicze są niewielkie. Natomiast pojawienie się mikroalbuminurii, białkomoczu, nadciśnienia tętniczego lub upośledzenia czynności nerek stanowi bezwzględne wskazanie do wykonania biopsji nerek. W przypadku stałego krwinkomoczu kłębuszkowego decyzja o przyśpieszonej biopsji nerki może rozwiać niepokój rodziców dziecka związany z brakiem rozpoznania i dalszym rokowaniem. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej