Jak długo można leczyć grzybicę paznokci miejscowo (lakierami)? Kiedy włączyć leczenie doustne?

Aktualnie w leczeniu grzybicy dermatofitowej paznokci z wyboru stosuje się leczenie ogólne terbinafiną, itrakonazolem (>18. rż.) lub flukonazolem. Płytka paznokciowa jest praktycznie nieprzepuszczalna z zewnątrz, a komórki grzyba wrastają w nią głównie od wewnętrznej strony paznokcia, dlatego łatwiej do nich dotrzeć przez naczynia krwionośne. Jeśli jednak zmiany grzybicze dotyczą 1–3 paznokci i nie przekraczają połowy powierzchni paznokcia, początkowo można zastosować jedynie leczenie miejscowe cyklopiroksem lub amorolfiną w postaci lakieru nakładanego na płytkę 1–2 razy w tygodniu przez 6 miesięcy w przypadku grzybicy paznokci rąk lub do 12 miesięcy w przypadku grzybicy paznokci stóp.

Jeżeli mimo takiego leczenia:

• nie obserwuje się poprawy

• wynik kontrolnego badania mykologicznego jest dodatni lub

• zmiany nasilają się, obejmując kolejne płytki paznokciowe,

należy zastosować leczenie doustne terbinafiną lub itrakonazolem (>18. rż.) w skojarzeniu z terapią miejscową (amorolfina lub cyklopiroks 1–2 razy/tydz.), lub chirurgiczne usunięcie zajętych płytek. Terapia skojarzona jest skuteczniejsza i skraca czas leczenia.

Należy pamiętać, że u zdrowych dzieci infekcje grzybicze paznokci zdarzają się rzadko, zwykle występują u starszych dzieci w przebiegu tzw. epidemii rodzinnych. U małych dzieci zakażenia grzybicze paznokci obserwuje się sporadycznie z uwagi na szybki wzrost płytki paznokciowej. W związku z tym nigdy nie należy rozpoczynać leczenia bez potwierdzenia zakażania grzybiczego w badaniu mykologicznym. Do rozpoznania grzybicy i rozpoczęcia leczenia upoważnia jedynie wyizolowanie i identyfikacja grzyba.

Piśmiennictwo

1. Maleszka R., Adamski Z., Szepietowski J., Baran E.: Leczenie powierzchownych zakażeń grzybiczych – rekomendacje ekspertów Sekcji Mikologicznej Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Przegl. Dermatol., 2015; 102: 305–315
2. Maleszka R., Adamski Z.: Grzybice. (W:) Kaszuba A., Maj J. (red.): Praktyka dermatologiczna. Poznań, 2015: 284–286, 292–294, 306, 308
3. Nowicki R.: Powierzchowne zakażenia grzybicze – rozpoznawanie i leczenie. Gedeon Richter, 2008: 33–35