Jakie jest znaczenie badań dodatkowych w rozpoznawaniu łuszczycy? Czy wykonuje się badania genetyczne?

Łuszczycę rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego, a w wątpliwych przypadkach wykonuje się badania histologiczne wycinka pobranego ze zmian skórnych.

Nie ma badań laboratoryjnych potwierdzających rozpoznanie łuszczycy, jednak z uwagi na to, że zarówno pierwszy wysiew zmian łuszczycowych, jak i jej zaostrzenia mogą być związane nie tylko z zakażeniem paciorkowcowym gardła, ale też innymi utajonymi, przewlekłymi ogniskami zapalnymi (próchnica, przewlekłe zapalenie zatok, zakażenia układu moczowego), zaleca się wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych (morfologia krwi z obrazem białokrwinkowym, odczyn Biernackiego [OB], stężenie białka C-reaktywnego [CRP], stężenie przeciwciał przeciwko streptolizynie O [ASO], badanie bakteriologiczne wymazu z gardła i nosa, badanie ogólne moczu) oraz ewentualnie skierowanie pacjenta na dodatkowe konsultacje (do stomatologa lub laryngologa). Łuszczyca jest chorobą o dziedziczeniu wielogenowym i nie ma jednego konkretnego markera genetycznego w 100% potwierdzającego rozpoznanie łuszczycy, dlatego w rutynowej diagnostyce nie wykonuje się badań genetycznych.

Piśmiennictwo

1. Morris A., Rogers M., Fisher G., Williams K.: Childhood psoriasis: a clinical review of 1262 cases. Pediatr. Dermatol., 2001; 18: 188–198
2. Raychaudhuri S.P., Gross J.: A comparative study of pediatric onset psoriasis with adult onset psoriasis. Pediatr. Dermatol., 2000; 17: 174–178