Jak postępować po wykryciu przetrwałego moczownika w USG jamy brzusznej u 4-miesięcznego chłopca? Badanie wykonano z powodu niepokoju u dziecka.

Odpowiedział

prof. dr hab. n. med. Maciej Bagłaj
Chirurgia i Dermatologia Estetyczna Dzieci i Dorosłych CHIDE we Wrocławiu

Moczownik jest przejściową strukturą anatomiczną płodu i ulega pełnej obliteracji między 5. a 6. miesiącem życia wewnątrzmacicznego. Bardzo rzadko obserwuje się jego wady – przetrwanie drożnej struktury na pełnej długości od pępka do pęcherza moczowego lub tylko jego części. W praktyce klinicznej w takich przypadkach często niesłusznie stosuje się jeden wspólny termin – „przetrwały moczownik” – choć wady te różnią się znacznie i objawami, i postępowaniem terapeutycznym.

Najczęstszy objaw przetrwałego moczownika to utrzymujący się stale lub okresowo „brudny mokry” pępek z powodu wycieku moczu. Autor pytania jednak zaznacza, że badanie USG u niemowlęcia wykonano z powodu epizodów niepokoju. Zatem najprawdopodobniej u tego chłopca wykryto torbiel moczownika. Torbiel moczownika najczęściej rozpoznaje się u starszych dzieci. Jednak bez względu na wiek dziecka, w którym ją wykryto, należy skierować pacjenta do doświadczonego radiologa dziecięcego w celu potwierdzenia rozpoznania i dokładnej oceny struktury anatomicznej jamy brzusznej. To bardzo mało prawdopodobne, że u opisywanego w pytaniu chłopca torbiel była przyczyną obserwowanych dolegliwości. W wieku niemowlęcym i wczesnodziecięcym torbiele są najczęściej bezobjawowe, choć wymagają regularnych badań kontrolnych z oceną ich wielkości. W razie systematycznego powiększania się torbieli lub wystąpienia powikłania w postaci zakażenia torbieli pacjenta należy skierować do chirurga dziecięcego lub urologa dziecięcego.