Kliniczne i patologiczne odróżnienie raka brodawki Vatera od raka obwodowych dróg żółciowych powstającego na odcinku wewnąrztrzustkowym oraz od raka głowy trzustki może nastręczać znaczne trudności.
W bieżącej klasyfikacji TNM raki zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych podzielono na przywnękowe (proksymalne) oraz obwodowe (dystalne); dla każdej z tych lokalizacji utworzono odrębne klasyfikacje TNM.
Bieżąca klasyfikacja TNM raka pęcherzyka żółciowego obejmuje także raka przewodu pęcherzykowego.
Klasyfikacja TNM raka wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych pojawia się po raz pierwszy w bieżącej edycji klasyfikacji TNM. Jest ona niezależna od klasyfikacji raków zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, w tym raków wnęki wątroby.
Klasyfikacja odnosi się wyłącznie do raków wątrobowokomórkowych (zarówno postaci klasycznej, jak i włóknisto-blaszkowatej); raki wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych klasyfikuje się zgodnie z odrębną klasyfikacją TNM.
Klasyfikacja obejmuje nowotwory o charakterze rakowiaków (dobrze zróżnicowane guzy neuroendokrynne oraz dobrze zróżnicowane raki neuroendokrynne) żołądka, jelita cienkiego, jelita grubego, odbytnicy i brodawki Vatera.
Klasyfikacja obejmuje gruczolakoraki i rakowiaki wyrostka robaczkowego, jednak są one klasyfikowane według odrębnych kryteriów.
W poprzednim wydaniu klasyfikacji TNM nowotwory neuroendokrynne i rakowiaki wyłączono z klasyfikacji TNM nowotworów trzustki. Obecnie jedną klasyfikacją stopni zaawansowania klinicznego objęto wszystkie typy histologiczne nowotworów złośliwych trzustki (zarówno raka gruczołowego, jak i nowotworów neuroendokrynnych.
Przedstawiamy bieżącą klasyfikację zaawansowania raka przełyku i połączenia przełykowo-żołądkowego, zgodną z upublicznionym w styczniu 2010 roku 7. wydaniem klasyfikacji TNM, przygotowanym przez American Joint Committee on Cancer (AJCC).