U większości chorych ŻChZZ przebiega skąpoobjawowo lub niecharakterystycznie, zatem rozpoznanie musi się opierać na znajomości czynników ryzyka i czujności w sytuacjach, gdy one występują.
Podstawą rozpoznania ŻChZZ jest połączenie oceny klinicznego prawdopodobieństwa zakrzepicy z oznaczeniem stężenia dimeru D i/lub CUS.
Wskaźnik BMI jest najprostszą i najpowszechniej stosowaną metodą oceny stopnia otyłości. Interpretacja wyniku w połączeniu z informacją o stosunku obwodu talii i bioder (WHR) pozwala określić zagrożenie wystąpieniem cukrzycy. Rośnie ono wraz ze wzrostem BMI oraz WHR.