Imbir jest wykorzystywany głównie jako przyprawa. Jak wskazują badania, wykazuje on pewne właściwości lecznicze. Wśród najlepiej przebadanych wymienia się jego stosowanie jako środka zapobiegającego nudnościom i wymiotom u kobiet w ciąży. Popularna jest także herbata z imbirem popijana w trakcie przeziębienia.
Fot. pixabay.com
Imbir – roślina uprawiana w ciepłym i wilgotnym klimacie – pierwotnie występowała w południowo-wschodniej Azji. Należy do rodziny imbirowatych – Zingiberaceae. Nazwa ta prawdopodobnie pochodzi od greckiego słowa zingiberis, które oznacza „w kształcie poroża jelenia”. Obecnie imbir uprawiany jest w wielu miejscach na świecie – m.in. w Indonezji, Nepalu, Tajlandii i Stanach Zjednoczonych. Najwięksi eksporterzy imbiru to Chiny i Indie. Szczególnie ceniony jest w kuchni indyjskiej i tajskiej oraz jako dodatek do sushi.
W handlu jest dostępny imbir surowy oraz suszony (mielony). Dużą popularnością cieszy się także imbir marynowany, używany głównie jako przyprawa do sushi.
Właściwości lecznicze imbiru
Kłącze imbiru zawiera szereg substancji o właściwościach przeciwutleniających, do których zalicza się olejki eteryczne oraz oleożywice. Główny nośnik zapachu stanowi zingiberol. Za charakterystyczny ostry smak imbiru odpowiada natomiast gingerol – ostra substancja nielotna.
Powyższe substancje biologicznie czynne sprawiają, że imbirowi często przypisuje się liczne korzystne działania. Niestety większość z nich wymaga odpowiednio zaplanowanych badań klinicznych, które pozwalałyby na ich potwierdzenie.
Wśród właściwości zdrowotnych, które znajdują potwierdzenie w badaniach klinicznych, wymienia się zapobieganie nudnościom i wymiotom oraz działanie przeciwbólowe.
W piśmiennictwie wśród korzystnych działań imbiru można znaleźć także informacje o jego przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych, przeciwwirusowych oraz przeciwutleniających właściwościach. Zwraca się także uwagę, że roślina ta może odgrywać także ważna rolę w leczeniu zaburzeń gospodarki węglowodanowej i lipidowej, choć kwestia ta wymaga jeszcze dalszych badań.
Imbir stosowany w ciąży
Imbir uznaje się za środek zapobiegający nudnościom i wymiotom u kobiet w ciąży.
W przypadku łagodnych lub umiarkowanych nudności i wymiotów kobiety w ciąży, które chciałyby uniknąć przyjmowania leków przeciwwymiotnych, mogą rozważyć stosowanie imbiru. W przeprowadzonych analizach bazy Cochrane, w których uwzględniono badania z randomizacją, odnotowano większą w porównaniu z placebo skuteczność podawania 1 g imbiru dziennie. W większości badań sugerowano przyjmowanie imbiru w czterech dawkach, co zapewniało dobry efekt, nie zwiększając ryzyka wystąpienia skutków ubocznych, takich jak podrażnienie błon śluzowych jamy ustnej czy zgaga.
W badaniach nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka poważnych wad wrodzonych oraz poronień, aczkolwiek w jednym badaniu po spożyciu imbiru stwierdzono działanie antykoagulacyjne, podrażnienie żołądka oraz interakcje z pochodnymi benzodiazepiny i β-blokerami.
Imbir w leczeniu przeziębienia
Obecnie nie dysponujemy badaniami klinicznymi oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo imbiru w zapobieganiu, czy też łagodzeniu przebiegu infekcji wirusowych (potocznie zwanych przeziębieniem).
Rzeczywiście imbir w swoim składzie zawiera olejki eteryczne, które potencjalnie mogą wykazywać działanie przeciwwirusowe i co teoretycznie można wykorzystać pomocniczo w leczeniu przeziębienia.
Z kolei informacje dostępne w internecie, a wskazujące na korzystną rolę imbiru stosowanego w przeziębieniach wynikają głownie z długiej praktyki jego stosowania, a nie z dobrze zaplanowanych badań klinicznych.
Natomiast z całą pewnością można wspomóc leczenie przeziębienia poprzez popijanie w tym czasie herbaty z imbirem.
Działanie przeciwbólowe imbiru
Jak już wspomniano, kłącze imbiru zawiera gingerol. Substancja ta nie tylko odpowiada za ostry smak, a także wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.
Te właściwości imbiru oceniono w kilku badaniach. Wyniki przeglądów systematycznych opublikowanych w 2015 i 2017 roku wskazują, że u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego lub stawu biodrowego podanie 500–1000 mg imbiru dziennie (w zależności od badania) znamiennie zmniejsza, w porównaniu z placebo, natężenie bólu oraz zgłaszane przez chorych ograniczenie sprawności ruchowej.
Uważa się, że imbir może wykazywać działanie wspomagające w łagodzeniu bólu w chorobach reumatycznych. Zaleca się przyjmowanie ≥250 mg sproszkowanego kłącza imbiru 3 razy dziennie. Za bezpieczną dawkę dobową uznaje się 4 g sproszkowanego imbiru.
Badano również – choć w tym przypadku dysponujemy mniejszą liczbą badań – skuteczność imbiru w łagodzeniu bólu menstruacyjnego (u kobiet z zespołem bolesnego miesiączkowania) oraz migrenowego bólu głowy.
W metaanalizie z 2016 roku zaobserwowano, że u kobiet z zespołem bolesnego miesiączkowania imbir (150–2000 mg/d przez 3–4 dni) równie skutecznie łagodzi bóle menstruacyjne jak kwas mefenamowy (750–1000 mg/dzień) lub ibuprofen (1600 mg/dzień).
W badaniu klinicznym z randomizacją (2018 r.) wykazano z kolei zmniejszenie natężenia migrenowego bólu głowy u chorych przyjmujących imbir w połączeniu z ketoprofenem (400 mg imbiru + 100 mg ketoprofenu), w porównaniu ze stosowaniem placebo łącznie z ketoprofenem (100 mg).
Podsumowując, przeciwbólowe działanie imbiru jest warte rozważenia, aczkolwiek należy przeprowadzić odpowiednio zaprojektowane badania, ponieważ ogólna jakość dostępnych badań nie jest wysoka.
Imbir a zaburzenia gospodarki węglowodanowej i lipidowej
W badaniach wykazano także, że imbir może być korzystny w zaburzeniach gospodarki węglowodanowej i lipidowej. W kilku badaniach zaobserwowano, że przyjmowanie imbiru obniża stężenie glukozy na czczo, hemoglobiny glikowanej oraz zmniejsza insulinooporność u pacjentów z cukrzycą typu 2. Niestety dużym ograniczeniem wspomnianych badań jest fakt, że przeprowadzono je na małych grupach, stąd w celu wyciągnięcia ostatecznych wniosków należy przeprowadzić dalsze badania.
Przeciwwskazania do przyjmowania imbiru. Czy imbir może zaszkodzić?
Według Amerykańskiej Agencji d.s. Żywności i Leków (US Food and Drug Administration – FDA), imbir sklasyfikowano jako „powszechnie uznany za bezpieczny” (generally recognized as safe – GRAS).
Natomiast z ostrożnością powinny go przyjmować:
- osoby chorujące na cukrzycę i przyjmujące leki obniżające stężenie glukozy we krwi (niektóre składniki imbiru mogą nasilać ich hipoglikemizujące działanie)
- osoby stosujące leki przeciwkrzepliwe (w badaniach in vitro wykazano, że imbir ma właściwości antyagregacyjne)
- osoby z chorobami układu pokarmowego, takimi jak wrzody żołądka lub dwunastnicy
- osoby z kamicą żółciową (z uwagi na działanie żółciopędne imbiru).
Działania niepożądane imbiru
Wśród działań niepożądanych imbiru wymienia się:
- zaburzenia ze strony układu pokarmowego (zgaga, dyspepsja, biegunka, uszkodzenie błony śluzowej żołądka)
- kontaktowe zapalenie skóry – po podaniu miejscowym
Piśmiennictwo
- Anh N.H., Kim S.J., Long N.P. i wsp.: Ginger on Human Health: A Comprehensive Systematic Review of 109 Randomized Controlled Trials. Nutrients. 2020; 12(1): 157. doi: 10.3390/nu12010157. PMID: 31935866; PMCID: PMC7019938.
- Shidfar F., Rajab A., Rahideh T. i wsp.: The effect of ginger (Zingiber officinale) on glycemic markers in patients with type 2 diabetes. J. Complement. Integr. Med. 2015; 12: 165–170. doi: 10.1515/jcim-2014-0021.
- Arablou T., Aryaeian N., Valizadeh M. i wsp.: The effect of ginger consumption on glycemic status, lipid profile and some inflammatory markers in patients with type 2 diabetes mellitus. Int. J. Food Sci. Nutr. 2014; 65: 515–520. doi: 10.3109/09637486.2014.880671.
- Mozaffari-Khosravi H., Talaei B., Jalali B.-A., Najarzadeh A., Mozayan M.R.: The effect of ginger powder supplementation on insulin resistance and glycemic indices in patients with type 2 diabetes: A randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Complement. Ther. Med. 2014; 22: 9–16. doi: 10.1016/j.ctim.2013.12.017.
- The management of nausea and vomiting of pregnancy and hyperemesis gravidarum. Royal College of Obstetricians and Gynaecologists Green-top Guideline No. 69, 2016.
- Ding M., Leach M., Bradley H.: The effectiveness and safety of ginger for pregnancy-induced nausea and vomiting: a systematic review. Women and Birth 2013; 26 (1): e26–e30.
- Heitmann K., Nordeng H., Holst L.: Safety of ginger use in pregnancy: results from a large population-based cohort study. European Journal of Clinical Pharmacology 2013; 69 (2): 269–277.
- Matthews A., Downswell T., Haas D.M. i wsp.: Intervention for nausea and vomiting in early pregnancy. Cochrane Database System Rev. 2010: 1.
- Dante G., Pedrielli G., Annessi E. i wsp.: Herb remedies during pregnancy: a systematic review of controlled clinical trials. J. Matern. Fetal. Neonatal. Med. 2013; 26: 306–312.
- Ensiyeh J., Sakineh M.A.: Comparing ginger and vitamin B6 for the treament of nausea and vomiting in pregnancy: a randomised controlled trial. Midwifery 2009; 25: 649–653.
- Tiran D.: Ginger to reduce nausea and vomiting during pregnancy: evidence of effectiveness is not the same as proof of safety. Complement. Ther. Clin. Pract. 2012; 18: 22–25.
- Goncerz G., Moćko K., Bagińska A., Studzińska-Sroka E.: Praktyka kliniczna – przewodnik leczenia bólu: Leki pochodzenia roślinnego w leczeniu bólu w świetle danych naukowych. Med. Prakt. 2018; 9: 94–107.
- Bartels E.M., Folmer V.N., Bliddal H i wsp.: Efficacy and safety of ginger in osteoarthritis patients: a meta analysis of randomized placebo controlled trials. Osteoarthr. Cartil. 2015; 23: 13–21.
- Del Grossi Moura M., Lopes L.C., Biavatti M.W. i wsp.: Oral herbal medicines marketed in Brazil for the treatment of osteoarthritis: A systematic review and meta analysis. Phytother. Res. 2017; 31: 1676–1685.
- Chen C.X., Barrett B., Kwekkeboom K.L.: Efficacy of oral ginger (Zingiber officinale) for dysmenorrhea: a systematic review and meta analysis. Evid. Based Complement. Alternat. Med. 2016; 2016; doi: 10.1155/2016/6295737
- Martins L.B., Rodrigues A.M.D., Rodrigues D.F. i wsp.: Double blind placebo controlled randomized clinical trial of ginger (Zingiber officinale Rosc.) addition in migraine acute treatment. Cephalalgia 2018; doi: 10.1177/0333102418776016