Zgodnie z polskimi zaleceniami suboptymalne stężenie 25(OH)D (20–30 ng/ml) w surowicy jest wskazaniem do utrzymania lub zwiększenia suplementacji witaminy D. Wielkość dawki zależy od sytuacji klinicznej, z którą mamy do czynienia (p. ryc.). Kluczowa jest odpowiedź na pytanie: dlaczego stężenia 25(OH)D jest za małe? Czy z powodu przyjmowanych leków, nieodpowiedniej ilości spożywanej witaminy D, czy istnieją inne czynniki ryzyka jej niedoboru? Ważne jest też, jaką dawkę dotychczas przyjmował pacjent. Jeżeli suplementację prowadzono prawidłowo, zaleca się zwiększenie dawki o 50% i rozważenie oznaczenia stężenia 25(OH)D po upływie 6 miesięcy. Jeśli natomiast pacjent nie otrzymywał wcześniej suplementacji, zaleca się ją rozpocząć w dawkach zalecanych dla danej grupy wiekowej. W końcu, czy zalecana dotąd dawka jest dostosowana do potrzeb pacjenta – jego masy ciała, ekspozycji na promieniowanie słoneczne i grupy ryzyka (p. tab.: Aktualne (2018) polskie wytyczne dotyczące suplementacji witaminy D w populacji ogólnej oraz w grupach ryzyka jej niedoboru)?
Wydaje się jednak, że kluczowe jest dostosowanie dawki witaminy do potrzeb pacjenta (w zakresie dawek profilaktycznych) oraz poinformowanie go o odpowiednim stylu życia, aby zapewnić optymalną syntezę skórną witaminy D.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej