Jak interpretować wynik posiewu moczu „jałowy” z dopiskami: 1) wykryto czynnik hamujący rozwój bakterii; 2) nie wykryto obecności tego czynnika?

01-01-2014
dr hab. n. med. Katarzyna Dzierżanowska-Fangrat
Zakład Immunologii Klinicznej Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie
prof. dr hab. n. med. Mieczysław Litwin
Klinika Nefrologii, Transplantacji Nerek i Nadciśnienia Tętniczego Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie

Niektóre laboratoria równocześnie z posiewem moczu oznaczają obecność czynników hamujących wzrost bakterii w moczu, co może mieć znaczenie u pacjentów w trakcie antybiotykoterapii lub wkrótce po jej zakończeniu.

a) Wynik: „posiew moczu jałowy” z adnotacją: „nie wykryto czynnika hamującego rozwój bakterii” oznacza, że w moczu nie występują bakterie i pacjent najprawdopodobniej nie choruje na ZUM (przy założeniu, że mocz był prawidłowo pobrany, przechowywany i transportowany).

b) Wynik: „posiew moczu jałowy” z dopiskiem: „wykryto czynnik hamujący rozwój bakterii” oznacza, że w moczu występuje związek hamujący namnażanie się bakterii (zwykle lek przeciwbakteryjny), w związku z czym nie można wykluczyć ZUM (zwłaszcza u pacjenta z nieprawidłowym wynikiem badania ogólnego moczu i objawami klinicznymi). W takich przypadkach zalecane jest ponowne pobranie moczu i powtórzenie badania.

W niektórych krajach (np. w Niemczech) czynniki hamujące rozwój bakterii są oznaczane rutynowo. Badanie to pozwala również określić, czy pacjent, któremu zalecono przewlekłą profilaktykę przeciwbakteryjną (abstrahując od zasadności takiego postępowania), postępuje zgodnie z tymi zaleceniami. W związku z tym metoda ta jest zalecana w badaniach klinicznych.

Warto pamiętać, że przyczyną ujemnych wyników posiewu moczu u pacjenta z utrzymującym się ropomoczem może być nietypowa etiologia zakażenia (np. prątki gruźlicy lub bakterie beztlenowe). Bakterie beztlenowe można wyhodować wyłącznie z moczu pobranego metodą nakłucia nadłonowego. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

  1. Forbes B., Granato P.: Processing specimens for bacteria. W: Murray P. (red.): Manual of clinical microbiology. American Society for Microbiology, Washington DC, 2005
  2. Szewczyk E.: Diagnostyka bakteriologiczna. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Placówki

Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.

Doradca medyczny

Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej