Jak szybko po epizodzie ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego można posłać dziecko do żłobka lub przedszkola?

Nie ma przepisów nakazujących izolację dziecka po przebyciu ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego. Z danych epidemiologicznych wynika, że u małych dzieci najczęstszą przyczyną tej choroby są rotawirusy. Niekiedy w przebiegu nieżytu żołądkowo-jelitowego nie obserwuje się żadnych objawów lub są one nieliczne. Niezależnie od przebiegu zakażenia rotawirus jest wydalany z kałem przez dłuższy czas (nawet do 21 dni), zarówno przed wystąpieniem, jak i po ustąpieniu objawów ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego. W związku z tym zatrzymanie dziecka w domu przez kilka dni nie zapobiega zakażeniom „przedszkolnym”. Ponadto w codziennej, ambulatoryjnej praktyce w większości przypadków ostrej biegunki u dzieci nie przeprowadza się badań mikrobiologicznych. Autorzy wytycznych NICE (w części adresowanej do rodziców/opiekunów dziecka z ostrym nieżytem żołądkowo-jelitowym) sugerują jednak powrót dziecka do przedszkola/szkoły co najmniej po 48 godzinach od ostatniego epizodu wymiotów lub biegunki. (DG-B, HSz) (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. American Academy of Pediatrics. Red Book: 2006 Report of the Committee on Infectious Diseases. Wyd. 27, Elk Grove Village, IL
2. Pickering L.K., Brtlett A.V., Reves R.R. i wsp.: Asymptomatic excretion of rotavirus before and after rotavirus diarrhea in children in day centers. J. Pediatr., 1988; 112: 361–365

PPIS w Krakowie potwierdza, że nie ma szczegółowych zarządzeń regulujących zasady izolacji chorych na nieżyt żołądkowo-jelitowy dzieci uczęszczających do żłobka lub przedszkola. Podstawowy akt prawny wykorzystywany przy wydawaniu decyzji zakazującej uczęszczanie dziecka do żłobka lub przedszkola stanowi Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, której art. 33 ust. 1 mówi, że PPIS może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną, lub osobę, która miała styczność ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, obowiązki określone w art. 5 ust. 1 pkt. 3, który osobom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nakazuje stosowanie się do nakazów i zakazów organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej służących zapobieganiu zakażeniom i chorobom zakaźnym oraz ich zwalczaniu.

Przepis ten najczęściej jest wykorzystywany jako podstawa prawna do wydawania decyzji zakazującej uczęszczanie dziecku do żłobka lub przedszkola przy zwalczaniu zatruć pokarmowych wywołanych przez pałeczki Salmonella. Wydaną decyzję można uchylić po uzyskaniu trzech ujemnych wyników badań na nosicielstwo.

W przypadku wirusowych zakażeń przewodu pokarmowego przepisy są mniej precyzyjne. Według PPIS w Krakowie, ograniczenie uczęszczania do żłobka lub przedszkola w takich przypadkach powinno trwać 7 dni.

W sytuacjach uzasadnionych krakowski Inspektor wyraża zgodę na uczęszczanie do żłobka lub przedszkola ozdrowieńców, nosicieli pałeczek Salmonella, pod warunkiem przestrzegania zasad higieniczno-sanitarnych. Wówczas w placówce, do której ma powrócić dziecko, należy:        

• utrzymywać urządzenia higieniczno-sanitarne w czystości

• zapewnić nadzór opiekuna grupy nad dokładnym myciem rąk przez dzieci po każdym skorzystaniu z toalety

• przeprowadzać dezynfekcję toalety po zakończeniu codziennych zajęć grupy

• utrzymywać w należytej czystości zabawki, zwłaszcza w grupie, w której przebywa(ło) wymienione dziecko

• przestrzegać ściśle zasad mycia i dezynfekcji naczyń stołowych.

O wyrażeniu zgody na uczęszczanie dziecka (ozdrowieńca) do żłobka lub przedszkola zarządzający placówką zaostaje zawiadomiony pisemnie, a jeśli nie jest w stanie sprostać postawionym wymogom, może odmówić przyjęcia ozdrowieńca do czasu ustąpienia nosicielstwa. (AJ) (2013)