Jakie są kryteria rozpoznania nietolerancji laktozy u dzieci? Jakie badania pomocnicze należy wykonać i kiedy?

Próba eliminacji i prowokacji laktozą umożliwia potwierdzenie zależności pomiędzy zaburzeniem trawienia laktozy a występowaniem objawów klinicznych. Objawy kliniczne powinny ustąpić po 2 tygodniach stosowania diety bezlaktozowej i powrócić po ponownym spożyciu produktów mlecznych. W celu potwierdzenia rozpoznania zaleca się wykonanie testu oddechowego z oceną stężenia wodoru w wydychanym powietrzu (WTO). Pomocne jest badanie analityczne stolca wykazujące cechy charakterystyczne dla biegunki osmotycznej (pH <5,5, stężenie kwasu mlekowego >1,5 mg%, duża wartość pułapki osmotycznej >140 mmol/l). Mniejsze znaczenie ma test doustnego obciążenia laktozą – ocenia się stężenie glukozy we krwi na czczo oraz 4-krotnie w 30-minutowych odstępach po podaniu wodnego roztworu laktozy w dawce 2 g/kg mc. (maks. 50 g). U dziecka bez nietolerancji laktozy oczekuje się zwiększenia stężenia glukozy o >20 mg% po 60 minutach od chwili wypicia laktozy. Test ten często daje jednak wyniki fałszywie dodatnie i fałszywie ujemne.

W celach badawczych wykonuje się bezpośrednie (inwazyjne) badania aktywności laktazy, takie jak biopsja ściany jelita, metody immunohistochemiczne z zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych lub metody enzymohistochemiczne. (2013, 2014)

Piśmiennictwo

1. Heyman M.B.: Lactose intolerance in infants, children and adolescents. Pediatrics, 2006; 118: 1279–1286 (p. Med. Prakt. Pediatr. 1/2007, s. 43–49 – przyp. red.)