Trądzik wczesnodziecięcy występuje rzadko, ponieważ u dzieci w wieku 1.–7. roku życia fizjologiczne wydzielanie androgenów jest zahamowane. W związku z tym w przypadku pojawienia się zmian trądzikowych w tej grupie wiekowej należy przeprowadzić diagnostykę endokrynologiczną w celu wykluczenia zaburzeń hormonalnych (p. Czym charakteryzuje się trądzik niemowlęcy?).
Objawy trądziku wszesnodziecięcego to klasyczne zmiany niezapalne (zaskórniki zamknięte i otwarte) oraz zapalne (grudki, krostki). W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić rogowacenie przymieszkowe, brodawki płaskie, zapalenie mieszków włosowych wywołane przez drożdżaki Malassezia spp. i tzw. okołoustne zapalenie skóry (mimo nazwy zmiany mogą występować również w innych okolicach twarzy – wokół nosa, oczu i w fałdach nosowo-wargowych).
Trądzik późnodziecięcy występuje u dzieci w wieku 7–11 lat. Od kilku lat pierwsze objawy dojrzewania płciowego obserwujemy u coraz młodszych dzieci. Wystąpienie zmian trądzikowych w 7. roku życia, zwłaszcza u dziewczynek, może być pierwszym objawem rozpoczynającego się dojrzewania płciowego.
Większość autorów uważa, że w dzisiejszych czasach trądzik w tym wieku jest normą i nie wymaga dodatkowych badań. Na konsultację endokrynologiczną należy natomiast skierować pacjentów z szybko postępującym trądzikiem z nasilonymi zmianami zapalnymi lub współistniejącymi objawami przedwczesnego dojrzewania płciowego lub wirylizacji. W tym wieku najczęściej występuje trądzik zaskórnikowy ze zmianami zlokalizowanymi w tzw. strefie T (czoło, nos, broda), rzadziej stwierdza się natomiast zapalne zmiany grudkowo-krostkowe. Trądzik zwykle jest łagodny i dobrze odpowiada na leczenie. Jeśli jest ono konieczne, stosuje się leki zalecane u starszych pacjentów (p. Które leki stosuje się w leczeniu trądziku miejscowo?), pamiętając, że większość leków nie jest zarejestrowana w tej grupie wiekowej (przeprowadzono badania dotyczące miejscowego stosowania tretynoiny u 8-latków oraz nadtlenku benzoilu z adapalenem u 10-latków).
Należy podkreślić, że skóra dziecięca jest zwykle mniej tłusta, delikatniejsza i bardziej wrażliwa, stąd łatwo o podrażnienia. Leki miejscowe należy wprowadzać stopniowo i ostrożnie (np. początkowo stosować co 48–72 h), aby ocenić ich tolerancję. W przypadku nadmiernego przesuszenia skóry wskazane jest dołączenie miejscowych kosmetyków nawilżających przeznaczonych do cery trądzikowej.
W przypadku konieczności włączenia leczenia ogólnego zaleca się erytromycynę, amoksycylinę, cefaleksynę, trimetoprim i sulfametoksazol lub azytromycynę, u dzieci >12. roku życia doksycyklinę lub tetracyklinę, a w ciężkich postaciach izotretynoinę doustną.
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej