Czy leczyć nawrotową leukocyturię u dziewczynki?

Odpowiedź na to pozornie proste pytanie wymaga doprecyzowania pewnych danych z wywiadu:

1) Jakie objawy towarzyszą nawrotom leukocyturii/ropomoczu?

2) Czy występuje jałowa leukocyturia/ropomocz?

3) W jakim wieku jest dziecko?

4) Czy przeprowadzono jakiekolwiek badania diagnostyczne, w tym obrazowe badanie układu moczowego?

Doświadczenie podpowiada, że nawet u zdrowych dziewczynek w osadzie moczu ocenianym pod dużym powiększeniem w polu widzenia (w p.w.) może się znajdować nawet do 10 leukocytów. Etiologia jałowej leukocyturii różni się od etiologii ZUM, dlatego przed podjęciem jakichkolwiek decyzji należy ustalić przyczyny zaburzenia. Leukocyturia może towarzyszyć ZUM wywołanym przez bakterie beztlenowe, grzyby, wirusy, rzęsistka pochwowego, a więc patogeny z reguły niewykrywane w rutynowych posiewach moczu. Jałowy ropomocz występuje po OOZN, w ZUM wywołanym przez drobnoustroje wolno rosnące lub niehodowane na standardowych podłożach (Ureaplasma, Mycoplasma, Candida), w nefropatiach śródmiąższowo-cewkowych, zwłaszcza w gruźlicy układu moczowego, u dzieci z wadami i kamicą dróg moczowych, w torbielowatości nerek (zwłaszcza w postaci dziedziczonej autosomalnie dominująco), a także w martwicy brodawek nerkowych. Ponadto jałowy ropomocz często towarzyszy ostremu zapaleniu wyrostka robaczkowego. W codziennej praktyce klinicznej jałową leukocyturię stwierdza się u dzieci z niektórymi postaciami glomerulopatii: toczniowej, błoniasto-rozplemowej i w gwałtownie postępującym KZN. Jałowy ropomocz – częsty objaw towarzyszący aktywnej postaci tych chorób – pochodzi ze zmienionych chorobowo włośniczek kłębuszków nerkowych lub nacieków leukocytarnych tkanki śródmiąższowej nerek. W przypadku ropomoczu należy zawsze wykluczyć kontaminację komórkami nabłonkowymi lub wydzieliną dolnego odcinka układu płciowego. U dziewczynek częstą przyczyną bywa tzw. odpływ pochwowy. Leukocyturię reprezentują zwykle granulocyty. W ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek z nadwrażliwości na leki oraz w odrzucaniu przeszczepionej nerki przydatne jest barwienie osadu moczu na obecność krwinek kwasochłonnych lub limfocytów metodą Hansela. Tak więc, wbrew pozorom, postępowanie w leukocyturii u dzieci nie jest jednorodne i przed rozpoczęciem leczenia należy zasięgnąć konsultacji nefrologicznej. (2013, 2014) 

Piśmiennictwo

1. 1. Grenda R. (red.): Wybrane zagadnienia z nefrologii dziecięcej. Biblioteka pediatry. Tom 42. Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003
2. Sieniawska M., Wyszyńska T. (red.): Nefrologia dziecięca Tom I–III. Warszawa, Ośrodek Informacji Naukowej Polfa, 2003