W piśmiennictwie wśród leków stosowanych w zapobieganiu nudnościom i wymiotom po MTX najczęściej wymienia się ondansetron.
Chociaż zalecenia do stosowania leków przeciwwymiotnych są dla chemioterapii ściśle ustalone, to korzyści z ich stosowania u dzieci z MIZS nie są dokładnie sprecyzowane.
Zalecenia dotyczące dawkowania ondansetronu w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z lekami wywołującymi wymioty podaje producent leku.
W przypadku powierzchni ciała dziecka 0,6–1,2 m2 zalecana dawka to 4 mg doustnie przyjmowana 30 minut przed podaniem leku powodującego wymioty. W przypadku powierzchni ciała >1,2 m2 – dawka 8 mg doustnie 30 minut przed podaniem leku powodującego wymioty.
Pacjenci mogą przyjmować 1–2 dodatkowe dawki ondansetronu co 12 godzin w razie dalszych nudności i wymiotów po MTX (maksymalnie 32 mg/d).
Ponieważ przydatność leków przeciwwymiotnych MIZS nie jest jasno określona, proponuję zastosowanie wcześniej innych, wymienionych przeze mnie strategii (p. pytanie „Jak postępować w przypadku wymiotów po metotreksacie w zastrzykach u 7-letniej dziewczynki?”).
Piśmiennictwo
- Falvey S., Shipman L., Ilowite N., Beukelman T.: Methotrexate-induced nausea in the treatment of juvenile idiopathic arthritis. Pediatr. Rheumatol. Online J., 2017; 19; 15 (1): 52
- Amin T.S., Shenton S., Mulligan K. i wsp.: Strategies for the prevention and management of methotrexate-related nausea and vomiting in juvenile idiopathic arthritis: results of a UK Paediatric Rheumatology prescriber survey. Rheumatology, 2015; 54 (11): 2108–2109
- ChPL Ondasetron Bluefish, ChPL Setronon, ChPL Zofran, ChPL Zofran Zydis