Na kim spoczywa obowiązek zgłoszenia choroby przenoszonej drogą kontaktu seksualnego u nieletnich? Komu należy zgłosić ten fakt? Czy nastolatek musi podać dane wszystkich swoich partnerów seksualnych, aby objąć ich diagnostyką i leczeniem?

Zgodnie z art. 26 Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi „lekarz, felczer, pielęgniarka lub położna, którzy podejrzewają lub rozpoznają zakażenie lub chorobę zakaźną, są obowiązani pouczyć zakażonego lub chorego na chorobę zakaźną lub osobę sprawującą prawną pieczę nad zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną osobą małoletnią lub bezradną, albo jej opiekuna faktycznego (…) o: środkach służących zapobieganiu przeniesienia zakażenia na inne osoby; (…). W przypadku rozpoznania zakażenia, które może przenosić się drogą kontaktów seksualnych, lekarz lub felczer ma obowiązek poinformować zakażonego o konieczności zgłoszenia się do lekarza partnera lub partnerów seksualnych zakażonego. Informację o powiadomieniu zakażonego o tym obowiązku (…) wpisuje się do dokumentacji medycznej i potwierdza podpisem zakażonego”.

Na lekarzu spoczywa obowiązek zgłoszenia choroby przenoszonej drogą kontaktów seksualnych do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Podejrzenie lub zachorowanie na kiłę, rzeżączkę i chlamydiozy przenoszone drogą płciową należy zgłosić poprzez załącznik nr 4, a rozpoznanie zakażenia HIV poprzez załącznik nr 5 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 10 grudnia 2019 roku w sprawie zgłaszania podejrzeń i rozpoznań zakażeń, chorób zakaźnych oraz zgonów z ich powodu. Zgodnie z treścią Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, państwowy powiatowy inspektor sanitarny, kierując się opartą na wiedzy medycznej własną oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego, przeprowadza dochodzenie epidemiologiczne.

Należy wspomnieć również o tym, że kiła i rzeżączka podlegają obowiązkowi leczenia (art. 40 ww. ustawy). „W przypadku podejrzenia lub rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej (podlegającej obowiązkowi leczenia – przyp. autora), lekarz lub felczer jest obowiązany pouczyć pacjenta o obowiązku leczenia. Fakt udzielenia pouczenia jest potwierdzany wpisem lekarza lub felczera w dokumentacji medycznej oraz podpisem pacjenta. W przypadku uchylania się pacjenta od obowiązku leczenia lekarz prowadzący leczenie niezwłocznie powiadamia o tym fakcie państwowego powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego”.