Które z nowych doustnych antykoagulantów można stosować w zatorowości płucnej?
Wysłuchaj wypowiedzi eksperta – prof. dr hab. med. Anetty Undas.
Wysłuchaj wypowiedzi eksperta – prof. dr hab. med. Anetty Undas.
U chorych z zatorowością płucną i niewydolnością prawej komory serca bez niestabilności hemodynamicznej pojedyncze wstrzyknięcie tenekteplazy 30–50 mg i.v. (w zależności od masy ciała), w porównaniu z placebo, zmniejszyło ryzyko dekompensacji niewydolności serca oraz zwiększyło ryzyko poważnego krwawienia i udaru mózgu w ciągu 7 dni.
Wykład dr. med. Grzegorza Kopcia wygłoszony na posiedzeniu naukowo-szkoleniowym członków Oddziału Krakowskiego Towarzystwa Internistów Polskich.
29-letnia kobieta w 14. tygodniu drugiej ciąży, dotychczas zdrowa, została przyjęta do szpitala z powodu całkowitej utraty przytomności. Przez 3 dni poprzedzające hospitalizację chora odczuwała duszność wysiłkową oraz ból w klatce piersiowej.
W diagnostyce ostrej zatorowości płucnej kluczowe znaczenie mają trzy badania: ocena ryzyka za pomocą skal Welsa lub genewskiej, stężenie dimerów D oraz angio-TK tętnic płucnych. W nowym artykule z serii "Krok po kroku" przedstawiamy aktualny algorytm diagnostyczny w przypadku podejrzenia ostrej zatorowości płucnej.
U chorych z podejrzeniem ZP 4 skale diagnostyczne (skala Wellsa, uproszczona skala Wellsa, zmodyfikowana skala genewska i uproszczona skala genewska) w połączeniu z oznaczeniem DD mają podobną trafność diagnostyczną w wykluczeniu ZP.
Zobacz wyniki kohortowego badania obejmującego ponad 500 tys. osób hospitalizowanych z powodu jakiejkolwiek spośród 33 chorób autoimmunologicznych - bez wcześniejszej hospitalizacji z powodu ŻChZZ lub współistniejącej ŻChZZ - oraz osób hospitalizowanych z powodu zatoru tętnicy płucnej.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.