medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Oznaczenie stężenia DD jest czułą, ale mało swoistą metodą stosowaną w diagnostyce ZŻG. U chorych z podejrzeniem ZŻG stwierdzenie zwiększonego stężenia DD wymaga wykonania dalszych badań w celu ustalenia rozpoznanie. Przyjęcie większego stężenia DD jako wartości progowej u chorych z małym prawdopodobieństwem klinicznym ZŻG może zwiększyć swoistości testu i wykluczyć ZŻG u większej liczby pacjentów bez ryzyka wyniku fałszywie ujemnego.
PNŻ wiąże się z występowaniem bólu, obrzęku kończyn i świądu skóry, a w zaawansowanych stadiach prowadzi do powstania owrzodzeń żylnych. Niektórzy chorzy źle tolerują noszenie pończoch uciskowych, dla których alternatywą może być stosowanie preparatów zawierających wyciąg z nasion kasztanowca.
Zobacz wyniki przeglądu systematycznego obejmującego prawie 8 tys. chorych z rozpoznanym nowotworem złośliwym zakwalifikowanych do badań klinicznych II i III fazy oceniających wyniki leczenia inhibitorami EGFR.
Ryzyko nawrotu ŻChZZ po zakończeniu leczenia VKA jest zwiększone, szczególnie u chorych po epizodzie samoistnej ŻChZZ. Przedłużenie leczenia VKA zmniejsza ryzyko nawrotu ŻChZZ, ale wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem krwawienia oraz z koniecznością laboratoryjnego monitorowania efektu przeciwkrzepliwego i dostosowywania dawki VKA. Oszacowano, że ASA w pierwotnej prewencji ŻChZZ wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka ŻChZZ, ale wpływ ASA na ryzyko ŻChZZ w prewencji wtórnej oceniono tylko w 1 małym badaniu.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
