Wstęp
Najczęstszą formą leczenia skojarzonego jest chemioterapia uzupełniająca (lub hormonoterapia w przypadku nowotworów hormonozależnych) po radykalnym zabiegu operacyjnym w celu zniszczenia potencjalnych mikroprzerzutów. W przypadku wielu nowotworów wykazano, że jej wdrożenie wydłuża czas wolny od nawrotu choroby, a także może wydłużać czas całkowitego przeżycia. Innym powodem zastosowania leczenia skojarzonego z leczeniem chirurgicznym lub napromienianiem jest tak zwana choroba resztkowa po nieradykalnym leczeniu miejscowym. Zmiany rezydualne często mają charakter mikroskopowy, co zwiększa szanse chorego na wyleczenie lub długotrwałe przeżycie.
