W przypadku chorych, którzy nie mogą przyjmować pokarmu doustnie lub droga ta okazała się nieskuteczna, ale nadal możliwe jest żywienie dojelitowe (enteralne), pokarm podaje się przez zgłębnik lub sztucznie wytworzoną przetokę odżywczą: gastro- lub jejunostomię. Taki sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego najczęściej wytwarza się endoskopowo.
Zapraszamy do obejrzenia II części filmu poświęconego operacjom antyrefluksowym u pacjentów pediatrycznych, przygotowanego przez dr. hab. n. med. Pawła Nachulewicza.
Zapraszamy do obejrzenia I części filmu poświęconego operacjom antyrefluksowym u pacjentów pediatrycznych, przygotowanego przez dr. hab. n. med. Pawła Nachulewicza.
Jeżeli pozwala na to czas, w przypadku noworodków, niemowląt i małych dzieci dren do jamy opłucnej należy wprowadzać w znieczuleniu ogólnym. Starszym dzieciom trzeba wyjaśnić istotę zabiegu i uwzględnić ich opinię przy wyborze sposobu wprowadzenia drenu.
Wgłobieniem określamy przemieszczenie odcinka bliższego jelita do światła jego części obwodowej. Zaliczane jest do ostrych stanów chirurgicznych, wymagających szybkiego rozpoznania i leczenia, w przeciwnym razie grozi poważnymi następstwami w postaci niedokrwienia i martwicy wgłobionego odcinka jelita, a co za tym idzie – przedziurawienia przewodu pokarmowego.
Skręt jajnika (wraz z przydatkami) nie jest zjawiskiem częstym. Jednak każdy chirurg operujący dzieci ze wskazań nagłych spotka się z nim w swojej praktyce.
Podawanie pokarmu za pomocą przezskórnej endoskopowej gastrostomii (PEG) pozwala na utrzymanie stanu odżywienia lub jego poprawę u chorych, którzy nie mogą być wystarczająco odżywiani doustnie.
Gromadzenie się powietrza pod wzmożonym ciśnieniem w jamie opłucnej, prowadzące do stopniowo narastającej, a niekiedy nagłej niewydolności krążeniowo-oddechowej, może spowodować zgon, wymaga zatem szybkiego rozpoznania i leczenia.
W przypadku ostrej niewydolności oddechowej należy jak najszybciej przywrócić drożność dróg oddechowych, nie zawsze jednak jest możliwe wykonanie intubacji dotchawiczej, nawet dla doświadczonego anestezjologa.
Zabieg tracheostomii z założeniem rurki tracheostomijnej na ogół wykonuje się planowo w celu zapewnienia adekwatnego i przedłużonego dostępu do dolnej części układu oddechowego, a tym samym skutecznej wentylacji.
Utrzymywanie drożności dróg oddechowych w razie zaburzeń oddechowych lub konieczności wspomagania oddechu przez dłuższy czas jest trudne. Dotyczy to zwłaszcza noworodków i niemowląt, co wynika z budowy anatomicznej dróg oddechowych oraz proporcji rozmiarów języka i gardła.
Rozwój małoinwazyjnych metod operacyjnych stosowanych w leczeniu ChRP jest jednym z większych osiągnięć współczesnej chirurgii małoinwazyjnej. Częstość występowania tej patologii, jej uporczywość i duże koszty społeczne powodują, że liczba wykonywanych operacji co roku znacząco się zwiększa.