Jednym ze sposobów uhonorowania osoby Kauscha, jego dorobku, szczególnie niewątpliwego wkładu w rozwój chirurgii trzustki powinien być eponim, a konkretnie nazywanie resekcji głowy tego narządu operacją Kauscha–Whipple’a.
Urodził się w 1908 roku, w chrześcijańskiej rodzinie pochodzącej z Libanu, już po jej przybyciu do USA. Libańskie nazwisko matki zostało z czasem zamerykanizowane, i tak Michel Dabaghi stał się Michaelem DeBakeyem.
Przedstawiciele francuskiej szkoły narzędzi chirurgicznych pozostawili mocny ślad w historii chirurgii – instrumentarium marek takich jak Charrière, Lüer i Mathieu posługiwały i posługują się bowiem kolejne pokolenia chirurgów.
Los żartuje sobie czasem z lekarzy w okrutny sposób. Jednym z najprzykrzejszych zdarzeń, jakie mogą stać się udziałem klinicysty, jest rozpoznanie u samego siebie nieuleczalnej choroby, która znajdowała się w spektrum jego zainteresowań zawodowych.
Eponimem, który najlepiej przetrwał próbę czasu, jest bez wątpienia nazwa sposobu resekcji żołądka, do dziś określanego jako operacja sposobem Billrotha I i II. Z uwagi na spór o palmę pierwszeństwa pomiędzy T. Billrothem a L. Rydygierem niektórzy chirurdzy, zwłaszcza w Rzeczpospolitej, zamiast określenia „operacja sposobem Billrotha I”, używają nazwy „operacja sposobem Rydygiera”.