U chorych na ciężką lub bardzo ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z często nawracającymi zaostrzeniami (>=2 umiarkowane lub ciężkie zaostrzenia w ciągu roku) stosowanie jednocześnie salmeterolu i flutikazonu z jednego inhalatora, w porównaniu z samym salmeterolem, zmniejszyło częstość zaostrzeń choroby. Leczenie skojarzone wiązało się również z poprawą jakości życia i zmniejszeniem nasilenia duszności.
U chorych na astmę przewlekłą z objawami występującymi pomimo stosowania glikokortykosteroidu wziewnego, dołączenie długo działającego beta2-mimetyku wziewnego, w porównaniu z antagonistą receptora leukotrienowego, zmniejsza ryzyko zaostrzeń wymagających zastosowania glikokortykosteroidu doustnego oraz nasilenie objawów.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową po zawale serca, z przetrwałym zamknięciem tętnicy odpowiedzialnej za zawał stwierdzonym w okresie między 3. a 28. dniem po zawale, otrzymujących optymalne leczenie farmakologiczne, wykonanie przezskórnej interwencji wieńcowej, w porównaniu z samym optymalnym leczeniem farmakologicznym, nie zmniejsza częstości zgonu, ponownego zawału i niewydolności serca IV klasy NYHA wymagającej hospitalizacji, zarówno rozpatrywanych łącznie, jak i osobno, oraz wiąże się z tendencją do częstszego występowania ponownego zawału serca.
Zaprzestanie przyjmowania kwasu acetylosalicylowego (ASA), w porównaniu ze stałym i regularnym przyjmowaniem tego leku przez chorych na chorobę wieńcową (ChW) albo obciążonych umiarkowanym lub dużym ryzykiem rozwoju tej choroby, około 2-krotnie zwiększa ryzyko poważnego zdarzenia niepożądanego. Autorzy przeglądu podkreślili, że pomimo ograniczonej wiarygodności wniosków płynących z badań obserwacyjnych, ich wyniki wskazują na konieczność starannego rozważenia korzyści i ryzyka związanego z przejściowym albo stałym zaprzestaniem stosowania ASA u chorych obciążonych ryzykiem ChW.
Suplementacja witaminy D3 i wapnia, w porównaniu z placebo, zmniejszyła ryzyko upadku u kobiet w podeszłym wieku, zwłaszcza mało aktywnych fizycznie, natomiast nie miała takiego wpływu u mężczyzn, niezależnie od poziomu aktywności fizycznej.
U chorych na astmę przewlekłą cyklezonid stosowany wziewnie przez 12 tygodni raz dziennie rano w dawce 400 µg był nie mniej skuteczny niż budezonid w dawce 400 µg, i powodował większą poprawę niektórych dodatkowo ocenianych parametrów. Bezpieczeństwo stosowania obu leków były podobne.
Stosowanie szczepionki przeciwgrypowej lub profilaktyczne stosowanie leków z grupy inhibitorów neuraminidazy skutecznie zapobiega zachorowaniom na grypę u zdrowych dorosłych osób.
U chorych na RZS ścisła kontrola choroby, obejmująca monitorowanie jej aktywności i intensyfikowanie leczenia dała lepsze efekty kliniczne, w porównaniu z postępowaniem rutynowym.
U chorych na świeżo rozpoznaną astmę przewlekłą lekką, niewymagających według lekarza prowadzącego stosowania GKS wziewnych, wcześnie rozpoczęte i kontynuowane przez 3 lata stosowanie budezonidu w małej dawce zmniejszyło ryzyko zaostrzeń choroby i nieznacznie poprawiło czynność płuc.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć