Badania w małych grupach chorych sugerują, że skuteczność IVIG w leczeniu CIDP jest porównywalna ze skutecznością leczenia plazmaferezą i doustnego leczenia prednizolonem.
Zastosowanie pojedynczej doustnej dawki albendazolu, mebendazolu lub pyrantelu wiąże się z dużym odsetkiem wyleczeń zarażeń glistą ludzką. W zarażeniach tęgoryjcami skuteczny jest albendazol, a w zarażeniach włosogłówką wszystkie 3 ww. leki są mało skuteczne. Dane na temat skuteczności lewamizolu są niewystarczające do wyciągnięcia wniosków. Autorzy podkreślają potrzebę opracowania nowych leków przeciwpasożytniczych.
U chorych z przewlekłą niewydolnością serca leczenie oparte na kontroli stężenia BNP nie poprawiło przeżywalności ani jakości życia, w porównaniu z leczeniem opartym na objawach klinicznych.
U osób chorych na chorobę zwyrodnieniową stawów stosowanie glukozaminy jest bezpieczne w porównaniu z placebo i wiąże się z mniejszą częstością zdarzeń niepożądanych w porównaniu z NSLPZ.
U osób w wieku >=50 lat bez objawów klinicznych badanie przesiewowe za pomocą kolonografii metodą tomografii komputerowej umożliwiło zidentyfikowanie 90% chorych z gruczolakiem lub rakiem jelita grubego o średnicy >=10 mm i 65% chorych z gruczolakiem lub rakiem jelita grubego o średnicy >=5 mm.
U chorych na nadciśnienie tętnicze obciążonych dużym ryzykiem wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych leczenie skojarzone benazeprylem i amlodypiną, w porównaniu z leczeniem benazeprylem i hydrochlorotiazydem, zmniejszyło ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Leczenie uciskowe zwiększa prawdopodobieństwo całkowitego wygojenia owrzodzenia podudzi.
U chorych z zaostrzeniem POChP stosowanie GKS ogólnoustrojowo zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia, skraca czas hospitalizacji, wiąże się z poprawą czynności płuc i zmniejszeniem duszności, natomiast zwiększa ryzyko skutków niepożądanych.
U osób po zawale serca przyjmujących klopidogrel zaobserwowano, że jednoczesne przyjmowanie IPP wiązało się z większym zagrożeniem ponownym zawałem serca, w porównaniu z osobami nieprzyjmującymi IPP.
U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyków wziewnych z MDI ze spejserem, w porównaniu ze stosowaniem tych leków za pomocą nebulizatora, wiąże się z podobnym ryzykiem konieczności hospitalizacji.
U chorych na świeżo rozpoznaną, trwającą krócej niż 2 lata astmę przewlekłą lekką, niewymagających według lekarza prowadzącego stosowania GKS wziewnych, wcześnie rozpoczęte i kontynuowane przez 5 lat stosowanie budezonidu wziewnie w małej dawce w porównaniu z regularnym stosowaniem budezonidu tylko w ciągu ostatnich 2 lat obserwacji wiązało się z nieco lepszą kontrolą astmy (w pierwszych 3 latach, w porównaniu z placebo) i rzadszym stosowaniem dodatkowych leków przeciwastmatycznych w ciągu ostatnich 2 lat obserwacji, podczas których wszyscy pacjenci przyjmowali budezonid.
U chorych z niewydolnością serca, głównie w II (blisko 2/3 chorych) i III (ok. 1/3 chorych) klasie NYHA, leczonych zgodnie z aktualnymi wytycznymi, stosowanie przez około 4 lata omega-3 wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, w porównaniu z placebo, zmniejszyło ryzyko zgonu oraz niektórych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U zdrowych starszych mężczyzn bez osteoporozy suplementacja wapnia w dawce 1200 mg/d (ale nie 600 mg/d) przez 2 lata zwiększyła BMD.
U chorych z umiarkowanym lub ciężkim epizodem depresji preparaty dziurawca łagodzą objawy skuteczniej niż placebo i podobnie skutecznie jak leki przeciwdepresyjne oraz rzadziej niż leki przeciwdepresyjne powodują objawy niepożądane będące przyczyną przerwania leczenia.
U dorosłych z ciężkim napadem migreny dodanie do standardowego leczenia doraźnego jednorazowego wstrzyknięcia i.v. lub i.m. deksametazonu zmniejsza ryzyko nawrotu migreny w ciągu 72 h, ale nie stwierdzono, by dodatkowo zmniejszało natężenie bólu podczas napadu.
U chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie doustnych leków mukolitycznych, w porównaniu z placebo, zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, skraca czas niesprawności z powodu nasilenia się objawów choroby, oraz nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.
Szczepienie kobiet w ciąży 3-walentną, inaktywowaną szczepionką przeciwko grypie jest bezpieczne i zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę u ich dzieci w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia.
U chorych na WZJG z lekkim lub średnio ciężkim rzutem choroby przezskórna terapia nikotynowa, w porównaniu z placebo, częściej indukuje remisję ocenianą klinicznie lub endoskopowo, a w porównaniu z leczeniem standardowym jej efekt jest podobny.
Podanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej dzieciom, które miały w domu kontakt z chorym na ospę wietrzną, jest bezpieczne i zmniejsza liczbę przypadków zachorowania na ospę, zwłaszcza o umiarkowanym i ciężkim przebiegu.
Przyjęcie pojedynczej dawki sumatryptanu z naproksenem w ciągu godziny od wystąpienia migrenowego bólu głowy o małym natężeniu, w porównaniu z placebo skuteczniej zapobiegało typowym i nietypowym dolegliwościom związanym z migreną i nie powodowało poważnych skutków niepożądanych.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć