Stosowanie pochodnych benzodiazepiny u osób >65 roku życia znamiennie zwiększa ryzyko ZSKU. Ryzyko to dotyczy zwłaszcza leków o okresie półtrwania <24 godzin, pojawia się już w przypadku stosowania niewielkich dawek (> 3 mg/d ekwiwalentów diazepamu) i występuje nawet w trakcie krótkoterminowego leczenia.
Fingolimod jest nowym doustnym lekiem immunomodulującym, modulującym receptor 1-fosforanu sfingozyny typu 1 (S1PR1). Powstrzymuje wychodzenie limfocytów z węzłów chłonnych, co zmniejsza liczbę autoagresywnych limfocytów w ośrodkowym układzie nerwowym i hamuje rozwój zmian zapalnych.
W leczeniu stwardnienia rozsianego (SR) stosuje się leki immunomodulujące i immunosupresyjne. Skuteczność tych leków jest jednak często ograniczona, a ich stosowanie wiąże się z licznymi działaniami niepożądanymi.
Rozpoczęcie leczenia chP lewopodą lub pramipeksolem podobnie wpływa na stopień niesprawności chorych i nasilenie choroby w obserwacji długoterminowej.
U dotychczas nieleczonych chorych na chP rasagilina w dawce 1 mg/d lub 2 mg/d, w porównaniu z placebo, nieznacznie zmniejszyła nasilenie objawów chP i zwolniła jej postęp.
Wyniki tego przeglądu potwierdzają, że stosowanie rywastygminy u osób, u których stwierdzono łagodne lub umiarkowane otępienie typu Alzheimera, zmniejsza nasilenie jego objawów, ale jednocześnie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Analiza uzyskanych danych wykazała, że u pacjentów, którzy przyjęli 1 opakowanie tabletek litu wskaźnik rozwoju otępienia wzrasta.
Przewlekłe przyjmowanie statyny zmniejsza ryzyko udaru mózgu w prewencji pierwotnej i wtórnej. U osób po przebytym udarze mózgu lub po napadzie przemijającego niedokrwienia mózgu stosowanie statyny zmniejsza ryzyko udaru mózgu zakończonego zgonem, ale zwiększa ryzyko udaru krwotocznego. Intensywne leczenie hipolipemizujące, w porównaniu z leczeniem standardowym, wiąże się z mniejszym ryzykiem udaru mózgu i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Autorzy badania zalecają ostrożność przy rozpoczynaniu leczenia statynami u chorych po przebytym udarze krwotocznym.
U chorych na nadciśnienie tętnicze w wieku >=80 lat stosowanie indapamidu (samego lub z peryndoprylem) nie zmniejszyło ryzyka wystąpienia otępienia. Wyniki metaanalizy przeprowadzonej przez autorów badania sugerują korzystny wpływ leczenia hipotensyjnego na ryzyko występowania otępienia.
U osób z prawdopodobną chorobą Alzheimera suplementacja kwasu foliowego i witamin z grupy B w dużych dawkach nie opóźnia utraty czynności poznawczych.
U dorosłych z ciężkim napadem migreny dodanie do standardowego leczenia doraźnego jednorazowego wstrzyknięcia i.v. lub i.m. deksametazonu zmniejsza ryzyko nawrotu migreny w ciągu 72 h, ale nie stwierdzono, by dodatkowo zmniejszało natężenie bólu podczas napadu.
U chorych na schizofrenię lub z zaburzeniami schizoafektywnymi z objawami późnych dyskinez, leczonych LPP I lub LPP II, stosowanie piracetamu skutecznie zmniejsza nasilenie późnych dyskinez, parkinsonizmu oraz wszystkich 4 typów poneuroleptycznych zaburzeń ruchowych ocenianych łącznie.
U chorych na schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne, przyjmujących LPP I lub LPP II, podawanie witaminy B6 w porównaniu z placebo powoduje klinicznie istotne zmniejszenie nasilenia zaburzeń ruchowych.
U chorych nietolerujących inhibitorów konwertazy angiotensyny, obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych bez niewydolności serca, dodanie do rutynowo stosowanych leków telmisartanu, w porównaniu z dodaniem placebo, nie zmniejszyło ryzyka analizowanych łącznie zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca, udaru mózgu lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz zmniejszyło (na granicy istotności statystycznej) ryzyko analizowanych łącznie zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca lub udaru mózgu oraz ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych w blisko 5-letnim okresie obserwacji.
U kobiet w wieku 60–85 lat tibolon, w porównaniu z placebo, zmniejszył częstość złamań kości oraz ryzyko wystąpienia inwazyjnego raka piersi i raka okrężnicy, ale zwiększył ryzyko udaru mózgu i ginekologicznych objawów niepożądanych.
Przyjęcie pojedynczej dawki sumatryptanu z naproksenem w ciągu godziny od wystąpienia migrenowego bólu głowy o małym natężeniu, w porównaniu z placebo skuteczniej zapobiegało typowym i nietypowym dolegliwościom związanym z migreną i nie powodowało poważnych skutków niepożądanych.
Zastosowanie alteplazy w ciągu 3–4,5 h od wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu poprawia rokowanie poprzez zwiększenie prawdopodobieństwa uzyskania korzystnego stopnia sprawności chorego, przy zwiększonym ryzyku krwotoku śródczaszkowego.
ASA w połączeniu z dipirydamolem ER zapobiegały powtórnemu udarowi mózgu z podobną skutecznością jak klopidogrel.
Telmisartan nie zmniejszył znamiennie ryzyka powtórnego udaru mózgu, poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych i cukrzycy u chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć