Niedokrwistości pokrwotoczne
Niedokrwistość, inaczej anemia, jest stanem, w którym we krwi występuje za mała liczba czerwonych krwinek, lub gdy w ich wnętrzu znajduje się zbyt mała ilość hemoglobiny.
Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
Niedokrwistość, inaczej anemia, jest stanem, w którym we krwi występuje za mała liczba czerwonych krwinek, lub gdy w ich wnętrzu znajduje się zbyt mała ilość hemoglobiny.
Szczególnym rodzajem anemii jest niedokrwistość chorób przewlekłych. Towarzyszy ona najczęściej takim chorobom, jak: zakażenia bakteryjne, pasożytnicze, grzybicze; nowotwory złośliwe; choroby reumatologiczne (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, układowe zapalenia naczyń), nieswoiste zapalenia jelit, niewydolność serca, niewydolność nerek, przewlekłe zakażenia dróg moczowych, przewlekła obturacyjna choroba płuc, zakażenie HIV.
Niedokrwistości hemolityczne to grupa chorób, w których zmniejszona liczba krwinek czerwonych we krwi jest spowodowana ich nieprawidłowym rozpadem, czyli hemolizą. Do hemolizy może dochodzić wewnątrz naczyń krwionośnych, w wątrobie i w śledzionie.
Niedokrwistość megaloblastyczna to zarówno niedokrwistość z niedoboru witaminy B12, jak i kwasu foliowego, lub obu tych substancji. Nazwa ta bierze się od nieprawidłowego kształtu krwinki czerwonej, która jest z reguły znacznie większa niż u osób zdrowych.
Niedokrwistość syderoblastyczna to choroba wynikająca z nieprawidłowej produkcji hemu – składnika hemoglobiny, co powoduje powstawanie nieprawidłowych krwinek czerwonych w szpiku kostnym. Są to tzw. syderoblasty pierścieniowate. Ich nazwa pochodzi od obrazu mikroskopowego – we wnętrzu niedojrzałej krwinki czerwonej powstaje obszar zawierający ziarnistości wypełnione żelazem. Układają się one jak pierścień wokół jądra krwinki.
Najczęstszą przyczyną niedokrwistości jest niedobór żelaza. Pierwiastek ten stanowi podstawowy element składowy hemoglobiny, zapewniający prawidłową budowę i działanie krwinki czerwonej.
Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) jest najczęściej występującym nowotworem u dzieci, u których stanowi 25% wszystkich nowotworów i 75% białaczek. Szczyt zachorowań dzieci przypada na 4–5 rż.
Ostra białaczka szpikowa to choroba nowotworowa wywodząca się z prekursorowej, stransformowanej komórki mieloidalnej. Komórka mieloidalna jest pierwszym potomkiem komórki macierzystej szpiku kostnego, a w warunkach prawidłowych w efekcie jej podziałów powstają wszystkie rodzaje krwinek białych (oprócz limfocytów), a także erytrocyty i płytki krwi.
Pierwotne włóknienie szpiku jest chorobą nowotworową szpiku kostnego cechującą się zwiększeniem się ilości tkanki włóknistej w szpiku, która wypiera prawidłowe komórki krwiotwórcze i uniemożliwia normalne wytwarzanie erytrocytów, leukocytów i płytek krwi.
Przewlekła białaczka limfocytowa to jeden z nowotworów krwi. Występuje u osób dorosłych, częściej u mężczyzn niż u kobiet, a prawdopodobieństwo zachorowania wzrasta z wiekiem. Jedynie około 10% chorych w momencie postawienia diagnozy ma mniej niż 55 lat. Średnia wieku chorych wynosi zwykle 65–70 lat.