Badanie spirometryczne wymaga współpracy niezbędnej do wykonania maksymalnego, forsownego wydechu. Większość dzieci odpowiednią umiejętność współpracy osiąga około 5.–6. roku życia (najmłodsze dziecko, u którego autor wykonał w pełni poprawną spirometrię, miało 4 lata). Wykazano, że poprawnego wykonywania spirometrii można nauczyć nawet dzieci >3 lat, ale wymaga to kilkukrotnego powtarzania kilkunastominutowych seansów edukacyjnych. Ponadto małe dzieci często kończą wydech w czasie krótszym niż 1 sekunda, co uniemożliwia pomiar FEV1, a wartość diagnostyczna wskaźników, takich jak FEV0,5 i FEV0,75 nie jest znana. Interpretację pomiarów spirometrycznych u małych dzieci utrudnia konieczność różnicowania zaburzeń wynikających z niedostatecznej współpracy z ewentualnymi następstwami patologii układu oddechowego.
U dzieci >3. roku życia, które nie potrafią jeszcze wystarczająco współpracować, w ośrodkach specjalistycznych można dokonać pomiaru oporu układu oddechowego (np. badanie pletyzmograficzne, metodą oscylacji wymuszonych lub okluzji), ale jak dotąd takie postępowanie nie jest powszechnie zalecane. Zwiększa się jednak liczba badań wskazujących na przydatność pomiaru oporu w monitorowaniu rozwoju płuc i efektów leczenia wrodzonych lub wcześnie nabytych chorób układu oddechowego. Niezbędne są dalsze badania w celu określenia ich miejsca w praktyce klinicznej. (2013, 2014)
Piśmiennictwo
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Szukasz poradni, oddziału lub SOR w swoim województwie? Chętnie pomożemy. Skorzystaj z naszej wyszukiwarki placówek.
Twój pacjent ma wątpliwości, kiedy powinien zgłosić się do lekarza? Potrzebuje adresu przychodni, szpitala, apteki? Poinformuj go o Doradcy Medycznym Medycyny Praktycznej