Krwawiący polip żołądka u starszego mężczyzny

Komentarz

Polipy żołądka są przeważnie bezobjawowe i w ponad 90% przypadków znajdowane są przypadkowo. Większe zmiany mogą dawać objawy, takie jak ból brzucha, niedrożność żołądka lub krwawienie (tak jak w przedstawionym przypadku). Do najczęstszych typów łagodnych polipów nabłonkowych żołądka należą polipy typu dna żołądka (fundic gland polyps), polipy hiperplastyczne i gruczolaki. Klasyfikację większości polipów żołądka przedstawia tabela.

Polipy hiperplastyczne stanowią od 30 do 93% wszystkich łagodnych polipów nabłonkowych żołądka. Są to zwykle nieduże zmiany o morfologii polipów siedzących lub uszypułowanych, a ich średnica rzadko kiedy przekracza 2 cm. Endoskopowo polipy te najczęściej rozpoznawane są w części przedodźwiernikowej żołądka jako pojedyncze zmiany, jednak zdarza się, że polipy są liczne i rozproszone w całym żołądku.

Główną cechą histopatologiczną tych zmian jest rozrost komórek dołeczkowych, czyli powierzchownych komórek żołądka produkujących śluz. Polipy te często powstają na podłożu przewlekłych zmian zapalnych żołądka o etiologii infekcyjnej (H. pylori), autoimmunologicznej (anemia złośliwa) bądź chemicznej (żółciowe zapalenie żołądka). Postuluje się, że nawet do 80% tych polipów ulega regresji po wyleczeniu infekcji H. pylori.

W przeciwieństwie do polipów hiplerplastycznych w jelicie grubym polipy hiperplastyczne żołądka związane są z ryzykiem transformacji złośliwej. Ryzyko rozwoju raka gruczołowego na ich podłożu szacuje się na 0,6–2,1%. W związku z tym w większości wytycznych (głównie opinie ekspertów) zaleca się endoskopowe usuwanie wszystkich polipów hiperlpastycznych z następową oceną histopatologiczną. Szczególnie motywujące do polipektomii powinny być polipy dające objawy kliniczne, tak jak krwawiący polip żołądka w przedstawionym przypadku. W niektórych przypadkach (gdy polipektomia nie jest możliwa) dopuszcza się nadzór polipów hiplerplastycznych polegający na corocznej gastroskopii z pobieraniem wycinków z polipa.